Gabriel Rios: 'This Marauder's Midnight'

Achtergrond

Gabriel Rios heeft een nieuw spelletje: elke derde maandag van de maand brengt hij een nieuwe single uit en dat een jaar lang. Op het einde van dat jaar vormen de twaalf singles dan zijn nieuwe album (‘The Marauder’s Midnight) dat dan een soort van ‘Singles Collection 2013-2014’ zal vormen. Een gradueel groeiend album dus. En als de artiest innoveert gaat daMusic gewoon mee. Hierbij onze eerste, gradueel groeiende recensie waar elke maand een stukje aan zal worden gebreid. 

Gabriel Rios trok zich de afgelopen drie jaar terug in een appartement in Chinatown, schreef nummers op weekdagen en probeerde ze uit in het weekend in het Rockwood Music Hall voor een publiek, variërend van naar eigen zeggen vier tot dertig mensen.

De eerste single Gold is alvast een pareltje. De uitbundigheid en het experiment van ‘The Dangerous Return’(waarop zelfs een streepje opera te horen was) heeft plaats gemaakt voor eenvoud. Cello, contrabas en gitaar en dat is het.

Volgens Rios zullen alle songs op ‘This Marauder’s Midnight’ open en ruimtelijk klinken, maar wel in verschillende stijlen en dat is nu al te merken aan de tweede single Madstone, een nummer dat veel verhalender is dan Gold (over een vader die het allemaal even niet meer ziet zitten) en sterk steunt op de dynamiek van de cello die nu eens hard en dan weer zacht klinkt.

In nummertje drie, Apprentice, gaat Rios heel erg hoog. Misschien wel iets te. We hebben de indruk dat het nummer mooier zou zijn als hij een toon of twee lager zou zingen en dat het nu een beetje blijft steken in hoor-eens-wat-ik-allemaal-kan-gedrag. Anders is het in nummertje vier, Police Sounds, het eerste nummer sinds Gold waarbij we een instant hitgevoel hebben.

Bij een titel als City Song verwacht je, op een plaat die in New York is opgenomen, een jachtig grootstedelijk geluid, maar niet zo bij Rios. City Song is een klein en lief dingetje waar het mooie zinnen rapen is met het doodeenvoudige, maar wondermooie “Am I in your light?/Cuz’ you’re in mine” voorop. Ook hier weer zit het venijn in de staart wanneer Rios “I’m in your lie/and you’re in mine” zingt. Nummertje vijf heeft enkele luisterbeurten nodig, maar beklijven zal het.

Gemakkelijker is dan Burning Son dat met zijn dynamiek en zijn inventieve en met momenten zelfs luide strijkersuithalen vooral in het tweede deel de aandacht makkelijk naar zich toe weet te trekken en vast te houden. Omdat het ook makkelijk is om de tel kwijt te raken en minder makkelijk om altijd een goede titel te verzinnen heeft nummertje zeven gewoon de titel Song No. 7  meegekregen, een mooi nummertje waarin er gefluit wordt en getokkeld op de gitaar, maar waarin de tekst misschien iets te repetitief is om niet eentonig aan te doen. Nummertje zeven is vooral muzikaal een toppertje, maar moet toch nog de duimen leggen voor nummertje acht, Work Song dat misschien wel de grootste muzikale variëteit op heel ‘This Marauder’s Midnight’ weet voor te leggen.

Jammer genoeg hebben we doorheen de twaalf nummers die samen toch ook weer niet zo gek lang duren af en toe ook een déjà-entendu gevoel. Young Gods bijvoorbeeld doet ons net iets te veel denken aan het mindere broertje van Gold. Skip The Intro had voor ons ook niet meteen gehoeven. Het is het meest speelse nummer op ‘This Marauder’s Midnight’, het nummer dat het best aansluit bij Rios’ twee eerste platen ook en misschien wel net daardoor het nummer dat het minst op dit album past.

All Is Fair is een aardig tussendoortje, maar ook niet meer dan dat en dan is er tot slot nog Swing Low, een aardige afsluiter waarin vooral het metrum goed zit. Swing Low lijkt ons vooral een goede afsluiter, een geschikt lied net voor het slapengaan. En dat is wel degelijk als een compliment bedoeld.

SLOTBESCHOUWING
‘This Marauder's Midnight' is een conceptplaat geworden. Een luisterplaat waarvoor Gabriel Rios als stroper van dienst zijn muziek tot het meest pure heeft uitgebeend en de aandacht heeft verlegd van muziek naar tekst. Er schuilt een goed verhalenverteller in Rios, maar oOndanks de verschillende inkleuring van de songs beklijft het geheel te weinig, is ‘This Marauder’s Midnight’ net dat tikkeltje te eendimensionaal. In feite is ‘This Marauder’s Midnight’ een liveplaat, een neerslag van een periode uit Rios’ leven. En het is ook live dat ze het best tot haar recht komt.