Fugazi - 'First Demo'

Achtergrond

Erg vreemd als je er over nadenkt. De Amerikaanse postpunkband Fugazi heeft sinds 2003 niet meer live opgetreden, iets uitgebracht alsook nooit aangekondigd te zijn gesplit. Maar nu opeens is er de release ‘First Demo’, ofwel de allereerste demo die Fugazi maakte in 1988. Elf nummers waarvan sommige te vinden zijn op een aantal van hun ep’s (maar dan herwerkt) en op zeer moeilijk te vinden bootlegs. 

Fugazi had slechts tien optredens op zijn palmares staan voor deze demo werd ingeblikt, toch kan je al spreken van een groep met ervaring. Vanaf de opener Waiting Room (waar zanger Ian MacKaye te vroeg op invalt) worden we verrast door het speelplezier, kracht en innovatiedrang die dat dit erg jonge viertal eind jaren tachtig al in zijn mars had. Een nummer dat niet meteen in het repertoire van Fugazi thuishoort (voornamelijk vanwege de funky basriff van Joe Lally) maar eerder mainstream aanvoelt dan de gebruikelijke noise, indie en punkrock van deze heren. Het doet ons een beetje denken aan de beginperiode van de Beastie Boys die in hun beginperiode experimenteerde met punk en dan achteraf de overstap maakte naar hun befaamde hiphopgeluid.

Een meer herkenbaar en rauwer geluid krijgen we met Merchandise (dat niet had misstaan op hun debuut ‘Repeater’): hardcore gitaar, plectrumbas, een typische punkklaagzang van MacKaye en een drum die erop inbeukt. Het doet ons terug verlangen naar een lang vervlogen jeugdskatetijdperk waar de speakers volledig open gingen. En als Merchandise is afgelopen is er nog tijd over om verder stunts te oefenen op de rechttoe rechtaan punk van The Word en het agressievere Break-In. Let wel die laatste bestaat maar uit 96 seconden, dus de opwarming moet dan al gebeurd zijn.

Furniture is zowat het enige nummer waarbij je eventueel begrip kan opbrengen dat de groep nooit meer is teruggekomen op een officiële uitgave van dit album. Het doet muzikaal hetzelfde (zowel bas als  ritmesecties) als opener Waiting Room, maar dan in een minder uitgewerkt idee.

Bij het beluisteren van The Word hoor je duidelijk dat de tekst en zang nog niet volledig op zijn peil stonden. De muziek daarentegen is weer voorzien van inventieve gitaarmelodieën en onverwachte hooks. Mits wat heropfrissing zou Fugazi hier een heel interessant nieuw nummer kunnen uit putten op een nieuw studioalbum.

'First Demo' staat vol met goede ideeën: Bad Mouth (alleen al voor de erg grappige tekst ), And The Same ( zowat het langste nummer met duidelijke indiereferenties naar The Pixies). Op In Defense Of Humans krijgen we terug een vertrouwelijke portie hardcore. Op het einde wordt wel vreemd afgesloten met Joe #1, een kort instrumentaal nummer waar de songstructuur volledig spoorloos is. Maar Fugazi moest Fugazi niet zijn als ze zouden eindigen zonder de luisteraar tegen de schenen te schoppen.

Met ‘First Demo’ toont Fugazi aan er al in hun prille begin te beschikken over een eigen groepsgeluid en de fun te laten  primeren voor de techniek. Het resultaat mag er wezen en het is ons dan ook vreemd waarom de groep er zolang mee heeft gewacht om deze opnames te releasen in hun oorspronkelijke vorm.  Na beluistering waren we toch een beetje triest te ontdekken dat er voorlopig geen optredens gepland zijn of enig ander teken van leven te bespeuren is vanuit het Fugazi-kamp. Misschien moet de groep Arcade Fire (hetzij dan in een ander jasje) nog eens een cover brengen van dit viertal, zodat we een blik krijgen van hoe deze nummers live verder afgewerkt zouden kunnen klinken. Want geen verdere vruchtbaarheid geven aan deze demo is de muziek onrecht aandoen.