Fred Angst - Het Blauwe Goud

Goed anderhalve maand geleden waren we al danig onder de indruk van eerste single 15 Dagen In De Zon, maar de opvolger die zopas verscheen is minstens even straf.

Fred Angst laat er geen gras over groeien. Twee jaar geleden werd Aroma di Amore ten grave gedragen, maar gitarist Gerry Vergult – aka Fred Angst – lijkt die leemte nu moeiteloos op te vullen, met een tweede uitstekende single. Die heet Het Blauwe Goud en maakt dat we nu toch al enkele uren nog meer op hete kolen zitten en aftellen naar de release van ‘Stockholmsyndroom’, de volgend jaar te verschijnen langspeler.

Net als zijn voorganger katapulteert ook Het Blauwe Goud ons weer regelrecht naar de grauwe jaren tachtig, toen het er hier in dit ondermaanse voor alle duidelijkheid ook al beroerd aan toeging, waarde lezer. We mogen dan ook gerust stellen dat niemand beter geplaatst is dan Fred Angst om het onbehagen van vandaag te verklanken met de kille sound van toen.

Het is ook een nummer om koude rillingen bij te krijgen. Beats als zweepslagen en elektronische geluiden leiden de track in, waarna monotone en repetitieve laagjes gitaar en bas als giftige dampen de stem van gastvocalist Marcel Vanthilt omhullen. De tekst én de video van Het Blauwe Goud zijn een niet mis te verstane aanklacht tegen het inzetten van kinderen in de kobaltmijnen, tot meerdere eer en glorie van de ‘vooruitgang’.

Of zoals Vanthilt het met bezwerende stem brengt: “Wil jij met mij naar onder gaan? / Zodat de wereld niet ten onder gaat”.