#FortApache - Warren Zevon - Life ‘ll Kill Ya (2000)

Deze week plaatsen we eens een opnamestudio in the picture. Neen, geen Abbey Road of Electric Ladyland. Dat is te kort door de bocht, maar een eerder obscuur studiootje dat een unieke plaats inneemt in het opnamelandschap. Dames en heren, zie hier Fort Apache Studios van geluidstechnici Sean Slade, Paul Q. Kolderie en producer-eigenaar Gary Smith. The place to be als het luid mag zijn en feedbacken als een storm.

En om de Fort Apache Studioweek af te sluiten voor één keer geen alternatieve godheid, maar een oppergod van het puurste soort in de persoon van de machtige Warren Zevon. Fort Apache kon dat blijkbaar ook.

Destijds kreeg de plaat niet de waardering, die ze verdiende, maar zoals dat helaas iets te vaak gaat, rehabiliteerde de plaat na het overlijden en postuum eerde Rolling Stone het als zijn beste werk sinds Excitable Boy. Er zaten toen ook al heel wat profetische songs tussen die openlijk Pietje De Dood als onderwerp hadden. Zevon bezong ongegeneerd het verouderingsproces en het verval en moet toch al geweten of gevoeld hebben wat komen ging.

In 2002 kreeg hij de diagnose van mesothelioma, longkanker en hij overleed op 7 september 2003. Vergis u niet: Life ‘ll Kill Ya is geen treurige song. Er gaat dynamiek en leven van uit, zoals alleen Zevon dat kon uitdrukken. Met mededogen en humor. Hij deed heel veel zelf op de plaat, maar liet de ritmesectie over aan Jorge Calderon en Winston Watson. Allmusic omschrijft de plaat heel mooi als ze stellen: “Zevon was too bright a man to not know that death was lurking somewhere, and on Life'll Kill Ya, he sure doesn't welcome him but is able to greet him with a smile and a handshake despite it all.”