En hoe is het intussen met de nedersymfo? (1)
Achtergrond
De progrock in ons belgenlandje mag dan in een betere toestand verkeren dan ooit (denk aan het succes van Fish On Friday en Quantum Fantay), onze noorderburen hebben nog steeds een scene met een omvang om U tegen te zeggen. Deze derby der Lage Landen winnen ze dus met vlag en wimpel. De neder- of poldersymfo is immers veel meer dan Kayak en Focus. Een eerste actuele stand van zaken met nieuw plaatwerk van Leap Day en Ayreon.
Leap Day – ‘From the Days of Deucalion’ (Oskar).
Kijk, daar houden wij nou van: een in prachtig artwork gestoken conceptplaat met een intrigerende titel als ‘From the Days of Deucalion’. En dan nog wel een eerste hoofdstuk, zodat wij ons mogen opmaken voor een verhalencyclus met een curieuze mix van mythologie en sciencefiction.
Gebaseerd op het boek ‘Worlds in Collision’ van Immanuel Velikovsky (Albert Einstein was een fervent lezer van hem) werd het concept verder uitgewerkt door gitarist Eddie Mulder. Die botsende beschavingen heten Mars en Venus, “threatening the earth / puzzling gravity and dazzling forces on the move”. Velikovsky wordt niet voor niets de vader van de moderne catastrofetheorie genoemd.
Zowel de aangename stem van Jos Harteveld als het ensemblespel van Leap Day doen denken aan het vroege Kayak, terwijl de gitaar van Mulder ook reminiscenties aan Camel oproept. De dubbele keyboards (Gert van Engelenburg en Derk Evert Waalkens) zijn gedrenkt in de typische seventies sfeer. De instrumentale secties klinken erg gevarieerd en houden de aandacht goed vast.
Je moet het overigens maar doen, een razend knappe epische song schrijven over… insecten. Compleet met zoemende synths, jawel. Alleen een progrockgroep die hiermee wegkomt. We kijken al uit naar hoofdstuk twee.
Ayreon – ‘The Theory of Everything’ (InsideOut).
Niemand verslaat Arjen Lucassen op diens eigen domein: de rockopera. Opnieuw heeft de kluizenaar uit Oudenbosch een schare zangers en instrumentalisten rond zich verzameld. De opvallendste: Tommy Karevik van Kamelot in de rol van het wiskundige wonderkind en John Wetton als psychiater, gitarist Steve Hackett, en Rick Wakeman en Keith Emerson op de minimoog. Wakeman en Emerson samen op één album, da’s zoals Al Pacino en Robert De Niro in dezelfde film.
De vier suites van elk ruim twintig minuten bestaan uit een reeks vignetten met als bedoeling een scherp beeld van een personage of idee te geven. Onder namen als Singularity en Symmetry schotelen ze ons een complex verhaal voor waar wij (en zeker de nerds onder ons) een hele kluif aan hebben. Prachtig ook hoe cello, viool en fluit feilloos geïntegreerd worden in de eclectische sound. Prog, metal, folk en klassiek, het zit er weer allemaal in.
Zoals steeds is Lucassen de productionele tovenaar die als geen ander symfonische rock wervelend en de zangpartijen bevlogen laat weerklinken. En gelukkig maar, want Ayreon is een studioproject zonder live herkansing. De boomlange Nederlander heeft jaren geleden het podium afgezworen, en niets wijst erop dat dit in de nabije toekomst zal veranderen.
In de volgende aflevering o.a. aandacht voor het nieuwe album van Sky Architect.