En god schiep... het Dour festival

Achtergrond

Two weeks down, seven weeks to go, de zomer bolt stilaan op kruissnelheid. Hoog tijd dus om ons mentaal, fysiek en muzikaal voor te bereiden op het sympathiekste der Belgische festivals. Juist ja, Dour!

De keuze tussen schoenen of flipflops, ponchos of zonnecrème, hoodies of marcellekes, mexicanos of magnums, die laten we over aan de weergoden. Maar met dit schrijfsel willen we graag wat muzikale food for thought voor de vijfdaagse in je rugzak proppen.

En er was licht...
Ook dit jaar begint Dour al op woensdag. We zouden durven voorstellen rustig het festival binnen te rollen. Tentje opzetten, socializen met de nieuwe buren, zachtjes inpilsen. Als je en passant ook nog The Vaccines kan meepikken of bij Netsky al even de beentjes kan strekken, tant mieux! Laten we eerlijk zijn, die eerste dag moet je eerder zijn dan zien. Free your mind and the rest will follow, weetjewel.

Hemel
Wie de dag graag begint met Belgisch geweld, sturen we op donderdag graag langs The Black Heart Rebellion of Steak Number Eight. In beide gevallen is de term “geweld” immers gepast. Zang en gitaren die tegen elkaar op schreeuwen? Wakie wakie!

Zij, die pas tegen zonsondergang de camping verlaten (of zij die donderdag nog moeten werken - ja, ze bestaan!), reppen zich om halftien rechtstreeks richting de capriolen van Mac DeMarco, de Canadese slacker die perfect gedijt in de gecontamineerde terril-grond van Dour. Als serieuzer tegengif kun je even later nog een stukje Band Of Skulls meepikken. Steek vooraf misschien even hun laatste langspeler in de smamrtphone, kwestie van stevig te kunnen meebrullen. Zin in wat meer elektronische finesse? Landgenoten Pomrad bieden met zijn drieën op het podium het antwoord met hun bonte mix van hiphop, trap en elektrodance.

Dour moet het doorgaans niet van zijn headliners hebben en hoewel deze Britten allang passé zijn, kun je bij wijze van vakantietaak voor het vak geschiedenis niet om The Prodigy heen. Een rave wordt het niet, een karaoke jukebox waarbij elke beat je een whiplash bezorgt, dat wel. Tegengif van dienst wordt dit keer voorzien in de vorm van Roni Size, die tegelijkertijd in één van de vele tenten ten dans speelt en de brug zal slaan tussen de huidige drum’n’bass-golf en de jazzy breaks van Reprazent in de jaren negentig. Als je tegen dan '7/8' als je beste maat op het festival erkent, dan is Venetian Snares je beste slaapmutsje - onlangs nog in de Nijdrop, over een paar dagen nachtbrakend in Dour!

Water en aarde
De schepping gaat dag drie in met lokale helden Kenji Minogue (inderdaad, midden juli wordt het Waalse dorp Dour heel even een West-Vlaams/Gentse enclave). Als je je na drie dagen begint af te vragen oe dat da nog zoe zien me je n'oeders, Fanny en Conny van Kenji Minogue worstelen wellicht met exact dezelfde existentiële festivalvraag. Groepstherapie heet zoiets. De kans is reëel dat wij daarna toe zijn aan spijs en drank, maar draag je heerlijke oldschool hiphop hoog in het vaandel dan bounce je de honger gewoon weg bij Mobb Deep aan het enige openluchtpodium The Last Arena.

Na het Franse kraut-/cold-/psych-/popensemble La Femme kun je ook écht je genderbalans rechttrekken door Peaches (stout) of Poliça (braaf) mee te pikken (no pun intended!). 's Nachts beredeneerde keuzes maken kunnen we niet van je verlangen. Om kwart voor één richting STUFF. gaan (knotsgekke jazztravaganza) of Adrian Sherwood (In Dub We Trust! - voor het geval je eerder op de avond de legendarische rasta toaster U-Roy vergat)? Dat laat je simpelweg afhangen van welke tent op dat moment het dichtstbij is. Zo makkelijk kan het zijn. Zin in elektronisch avontuur? De Jupiler Dance hall biedt het antwoord. De nacht inrollen doe je best met Richie Hawtin, meester van de minimal techno en bezieler van het legendarische Plastikman. Aansluitend volgt meer ritmisch avontuur met Four Tet - nom de plume van Kieran Hebden - intussen vriend aan huis bij Dour. Je kunt het post-elektronica noemen of gewoon met een brede glimlach genieten. We raden je ten stelligste dat laatste aan!

Zon, maan en sterren

Dag vier. De eerste krampen, verloren T-shirts en platte laders. Technology won't save us, Sophia wist het al in 2006 (maar komt dat helaas enkel op Pukkelpop bewijzen). Kop op, de immer goedgeluimde King Kahn (and The Shrines!) geeft alvast toch weer de nodige flair op deze Dour-zaterdag. Meedoen! Allround knotsgek hoogtepunt van Dour 2014! Na The Flaming Lips is dit misschien wel dé band die je live meegemaakt moet hebben. Met zo'n vroeg hoogtepunt (King Kahn houdt audiëntie tussen halfzes en halfzeven) is de festivaldag ei zo na voorbij. Daarna geldt dat alles kan, maar niets nog moet. Voor poppy tunes klop je bij The Allah-Las aan, voor postpunk bij Protomartyr (machtig op Sonic City vorig jaar!), voor niet-zo-new wave bij The Soft Moon. Als je even wil chillen, golf dan maar mee op de dubreggae en steppers-tunes ten huize Alpha & Omega. Hou je het liever arty, dan wacht Django Django je met open armen op. Beuk je liever zelf met open armen op je medefestivalganger in, dan lijken Madball of Lagwagon aan de Cannibal Stage ons geen slechte optie.

Wil je gewoon eens op óns inbeuken, dan is de kans heel erg groot dat je ons vlak voor het podium terugvindt tijdens het concert van Sigur Rós om 10 uur. Sinds we de IJslanders zestien jaar geleden zagen openen voor Godspeed You Black Emperor, stelden ze nog nooit teleur. Dat zal in Dour niet anders zijn (tournée générale als we ongelijk hebben!). We piepten doodnieuwsgierig al eens naar hun huidige setlist en sindsdien nijpen we onszelf elke ochtend eens in de bovenarm. Doen we na afloop van hun concert allen samen zo'n Euro2016 viking-hù applausje voor Jonsí en co.?

Op zaterdag wordt de afterparty verzorgd door Underworld - we hopen dat je niet enkel voor Born Slippy gaat.

Vogels en vissen, kruipende en wilde dieren
Animals were hiding behind the rock, except the little fish. Een paar tienduizend uitgeputte kelen zullen het met Black Francis meezingen wanneer de über-mythische Pixies rond middernacht Dour de laatste rechte lijn insturen. Maar even beginnen bij het begin. Landgenoten Cocaine Piss die de Cannibal Stage mogen openen? Een mens zou voor minder zijn hanenkam voor de laatste keer in vorm zetten. Verder opwarmen voor dé headliner van deze editie (zonder Pixies geen Nirvana, toch?) kun je bij valavond met de Senegalese rapper Oxmo Puccino, ambiancerockers The Subways of de wereldpercussierevelatie Konono no1. Shaken is verplicht bij Etienne De Crecy (Superdiscount 1 wordt twintig jaar!), Kerri Chandler (‘Hemispheres’ is twintig jaar!) en Mr. Oizo (Flat Beat wordt zeventien jaar!). Om de vijfde en laatste dag voluit te benutten, sta je iets voor vier 's middags best paraat, wanneer de brute aanslag genaamd Ho99o9 aantreedt. Eten doe je best pas nadien. Suuns kun je daarentegen wel zonder veel risico uitzitten met een mexicano (curryketchup én andalouse én ajuin erop) en/of een boudin in de maag. Na een uurtje is die heerlijke rotzooi wel verteerd en kun je je veerkracht testen bij DJ Premier (aka de helft van het legendarische Gang Starr). Dat je op de slotdag de Pixies - to Kim or not to Kim - in geen geval mag missen, dat zeiden we al, toch?

Laten wij mensen maken naar ons beeld
Klinkt bovenstaand lijstje tips je allesbehalve menselijk in de oren? Of ligt het zwaarder op de maag dan de gemiddelde festivalworst of mogwai-fear-seitan-burger? Dan hebben we één erg simpele tip. Vergeet alles wat je zonet gelezen hebt en hou als enige strategie aan dat je lukraak een podium of tent opzoekt en willekeurige ontdekkingen doet. Dat is waar Dour écht om draait. O ja, ga zeker ook eens in Le Petit Bar Du Bois langs - het chill epicentrum van deze festivalzomer.

Als je al onze tips opvolgt, dan wel aan je laars/sandaal lapt, zal ons - daar is ie weer! - worst wezen. Maar laten we één iets heel duidelijk afspreken: we doen geen Werchtertje en nemen onze tent en afval gewoon van de camping terug mee naar huis. Deal?

De leute. Rock 'n' roll will never die. Hardcore, dub, trance, lo-fi en sludge evenmin.

See you suuns.

Christophe Demunter, Johan Giglot