Elephant Château - 'Dreamings & Offshore Drillings – Pearls And Turtles'

Ijle berglucht. Daar moet het aan liggen. Of een gerechtje van vreemde paddestoelen tijdens een gezellig onderonsje tussen de Zwitsers Johannes Vetsch en Max Spielmann. Elephant Château is een toonbeeld van avantgardisme, experiment en muzikaal onderbouwde nonsense. Totaal onderschat en van de aardbodem verdwenen, poetst Bureau B het bijzondere werk van deze jarennegentigband af en bundelt de plaat ‘Offshore Drilling’ en de voorafgaande maxi ‘Dreamings’.

“Live in your dreams / You’re a pink flamingo / On one leg / You can fly over a mountain / Live in your dreams”. Met hoge falsetstem. Onder begeleiding van een funky lickende bas, sissende technobeats, roffelende tomtoms, droomorgeltonen en freewheelende piano- en elektronica-effecten. Het is alvast een voorbode van waar Elephant Château voor staat. Met invloeden van krautrock, ambient, freejazz, avantgarderock en filmmuziek, creëert dit gezelschap de eigen muzikale wetmatigheden. Gedurfd. Anders. Vernieuwend.

Maar schrik niet: het soms tot kwintet uitgebreide combo houdt vast aan opbouw en viermaatsstructuur en houdt in de experimenten een bepaalde esthetiek. Constanten zijn een analoge aanpak, veel percussie die de drive hoog houdt en de falset van Vetsch, die zingt, vertelt, herhaalt, grapt en grolt naar eigen goeddunken.

Maar daarnaast wordt een leger stijlen, gastmuzikanten en instrumenten aangebracht. Van archaïsche en analoge grooveboxen en tenorsax in een prachtig Not All The Day waarin Amerikaanse actrice Marlene McCarthy Duitse poëzie voordraagt in een nest van vier minuten melancholische synths. Tot rammelende en scherpe garagerock in een punky 1.03cm Above Their Heads met vette knipogen naar The Velvet Underground of zelfs een bizar rockend Strange Days waarin Johannes Vetsch effectief de donkere sleepzang van Jim Morrison imiteert. “Strange days have found us / Strange days have dragged us down” Hoe Covid-actief kan het zijn?

En ja, er zit al eens wat bizzare zooi tussen het aanbod. Een rammelend instrumental How To Fall In Big City lijkt enkel maar gemaakt om de tijd van dit album te vullen. Ook een hele song over een vrouw die haar op de tenen heeft, had misschien niet gehoeven. Maar er is meer dan voldoende tegengewicht. Meer dan voldoende. Dus ja: interessant, tijdloos en avontuurlijk plaatje. Alweer bedankt om dit opnieuw onder de aandacht te brengen, beste Bureau B.