Eindejaarslijstje Patrick Van Gestel
Eindejaar 2017
Hopeloos verslaafd aan concerten, is hij meestal op de baan, maar als hij dan toch een keer thuis is, trekt hij zijn uniform aan, schildert hij een snorretje onder zijn neus, plant hij zijn vingers op de combinatie "ctr-c" en de delete-knop en gaat dan als een taalnazi tekeer in andermans recensies. Maar laat je niet misleiden, de man die Bell Witch, Monnik en Ufomammut in zijn top drie zet, is ook soms soft als een klein bang sjaapje en dan valt hij voor Spencer The Rover of Nils Frahm en krijgen die arme loopjongens van de redactie een aai over de bol. Welkom in de vreemde wereld van Patrick Van Gestel.
Nu al klassiekers
1. Bell Witch – 'Mirror Reaper'
2. Monnik – 'Bedevaart'
3. Ufomammut – '8'
4. Spoon – 'Hot Thoughts'
5. Chad VanGaalen – 'Light Information'
6. BNQT – 'Volume 1'
7. METZ – 'Strange Peace'
8. Zeal & Ardor – 'Devil Is Fine'
9. Slowdive – 'Slowdive'
10. Minus The Bear – 'Voids'
De platen, die mij het meest verbaasd hebben, die mij het meest zullen bijblijven met een maffe, drieëntachtig minuten lange, uit één enkele track bestaande nummer één en een eenzame Belg, die – durf ik het te zeggen – wat mij betreft een moderne 'Tubular Bells' heeft gemaakt. Een behoorlijk stevige top drie dit jaar, maar ook dat moet kunnen en het komt bij daMusic sowieso een beetje te weinig aan bod.
Subliem, maar vluchtig
1. BNQT – 'Volume 1'
2. Aimee Mann – 'Mental Illness'
3. Broken Social Scene – 'Hug Of Thunder'
De podiumbeesten
1. Cass McCombs Band – Het Depot, 21/2/2017
2. Oathbreaker – Het Bos, 25/2/2017
3. Spencer The Rover – Het Depot, 24/5/2017
4. Ufomammut – Magasin 4, 4/10/2017
5. St. Vincent – Ancienne Belgique, 23/10/2017
Speciale vermelding, want nog te vers: Spinvis – De Roma, 23/12/2017
Toevallig het beste concert het eerst en omgekeerd. Cass McCombs omdat ik eindelijk de live versies van die versmachtend mooie liedjes te horen kreeg; Oathbreaker omdat ze mij, ondanks al die mooie woorden van anderen, toch wisten te verbazen; Spencer The Rover voor de krop in de keel; Ufomammut voor de meest inleving en St. Vincent voor het meeste lef.
Vergeet de hype
Dit jaar alleen maar gaan lopen bij The Pretty Reckless op Pukkelpop vanwege veel geblaat en weinig wol.
Kritiek op de kritiek
Ik heb dit jaar misschien wel duizend recensies gelezen. Vragen om er daar één uit te halen is onbegonnen werk. Maar het verslag van (jr) van het optreden van Gorillaz in Vorst Nationaal moet toch één van de leukste geweest zijn.
Het oog wil ook wat
De obligatoire voorspelling
David Byrne werd al aangekondigd op Rock Werchter en zou wel eens de live sensatie van het jaar kunnen worden, hoewel Nils Frahm ook stevig uitpakt en zich 2018 zou kunnen toeëigenen. Maar waarschijnlijk zit ik er helemaal naast.
Een hartenwens? Spencer The Rover in mijn tuin zou tof zijn. Bij deze, Koen?