Eindejaarslijstje Max Majorana

Eindejaar 2017

Je hebt laatkomers en laatkomers. Max Majorana hoort bij de late categorie. Bovendien werkt hij ook nog eens in het zwart als programmeur voor PopMonument (Bergen op Zoom) en is hij sinds kort drummer in twee indiepopbandjes. Maar we gunnen hem ook zijn kijk op 2017 nog.  

Nu al klassiekers
 

1. Baby Galaxy – ‘Mighty Night’
2. Omni – ‘Multi-Task’
3. Moses Sumney – ‘Aromanticism’
4. The Homesick – ‘Youth Hunt’
5. Protomartyr – ‘Relatives In Descent’
6. Cigarettes After Sex – ‘S/T’
7. Dieter von Deurne & The Politics – ‘S/T’
8. Public Service Broadcasting – ‘Every Valley’
9. Jo Goes Hunting – ‘Come Future’
10. Godspeed You! Black Emperor – ‘Luciferian Towers’

 

Ten opzichte van 2016 staan er schrikbarend weinig vrouwen in mijn top 10; Bedouine, Rhinos Are People Too en Hater wil ik daarom bij deze nog even eervol vermelden. Progressieve popacts en geweldige debutanten - we kunnen niet zonder - werden afgewisseld met enkele vaste waarden. Een saaie, maar oerdegelijke lijst, al zeg ik het zelf.
 

Subliem, maar vluchtig

 

Jazeker, er kwam een aantal geweldige ep’s uit in 2017. Size matters.
 

Korfbal – 'Hitkrant'

Hater – 'Red Blinders'

Kamasi Washington – 'Harmony Of Difference'
DUDS – 'Of A Nature Or Degree'
 

De podiumbeesten

 

1. Gruppo di Pawlowksi + Meindert Talma & Jonge Boschfazant – WORM, Rotterdam, 30/6/2017
2. Grandaddy – Rotterdamse Schouwburg (Motel Mozaique), Rotterdam, 07/04/2017
3. Širom - Stara Elektrarnam (MENT Festival), Ljubljana, 02/02/2017
4. Hallo Venray – Gebouw-T, Bergen op Zoom, 30/09/2017
5. The Notwist – Paradiso, Amsterdam, 15/02/2017

 

Speciale vermelding: VAN ONDEREN, 07/01/2017

Voor het eerst in het achtenveertigjarige bestaan van de meest prestigieuze, Nederlandse popzaal was Paradiso vierentwintig uur onafgebroken open voor publiek. Voor een appel en een ei (maar zeker niet ten overstaan van louter anderhalve man en een paardekop) kwamen honderd bands uit alle windstreken van de vaderlandse underground optreden. Je had erbij moeten zijn.

 

Vergeet de hype
 

Ook dit jaar vroeg ik me af waar die enorme (en nog immer stijgende) populariteit van die band uit Philadelphia toch vandaan komt. Toegegeven: ik begrijp heel goed dat de muziek prettig in het gehoor ligt en de sound vooral in grote zalen en op mainstages als een schot in de roos klinkt. Maar in het jaar dat gecatalogiseerd gaat worden als #metoo (wat zou Bono daar overigens van vinden?) is het op zijn minst opmerkelijk dat zulke meanderende, eentonige, vaak ronduit afgezaagde wittemannenpop als die van The War On Drugs door velen nog altijd – of misschien weer - op een dusdanig hoge waarde wordt geschat.

 

Kritiek op de kritiek
 

Erik Voermans schreef in Het Parool een vernietigende recensie over de tweede plaat van Joep Beving, die ik volmondig beaam – al zal dit in de praktijk tot weinig meer leiden dan schouders die worden opgehaald en beschuldigingen van snobisme. Beving gaf met 'Prehension' een buitengewoon voorspelbaar, huichelachtig en lucratief vervolg aan het eerdere streamingsucces van de al even kitscherige zwijmelplaat 'Solipsism'. Van enige artistieke noodzaak ontbreekt ieder spoor. Voermans: “Muziek die voor de luisteraar op de knieën gaat”, “Ritmisch nauwelijks interessant” en vergeleken met Chopin en Satie is Beving maar een “Babababadada stamelende muzikale kleuter”. Raak.

 

Het oog wil ook wat
 

Prachtige fotografie van Eric Gyamfi bij wijze van artwork voor de tedere debuutplaat van Moses Sumney.
 

 

De obligatoire voorspelling

 

The Homesick gaat internationaal doorbreken tijdens SXSW en Robert Pollard brengt zijn honderdenderde plaat uit.