Eindejaarslijstje Jelle Denturck (dirk.)

Eindejaar 2017

Ruk die sandwichen van gisteren aan, want hier is het lijstje van Jelle Denturck van dirk. en dus de man die voor een van dé platen van 2018 zal uitbrengen. Daarvoor heeft hij goed gekeken en geluisterd naar Thurston Moore, Father John Misty en Protomartyr en heeft hij zich niets aangetrokken van hypes en liet hij zich liefst van al verrast worden door wat er op zijn pad kwam.

Eindejaarslijstje Jelle Denturck (dirk.)

Nu al klassiekers

1. Thurston Moore - 'Rock 'n Roll Consciousness'
2. Father John Misty - 'Pure Comedy'
3. Protomartyr - 'Relatives in Descent'
4. Slowdive - 'Slowdive'
5. Mount Kimbie - 'Blue Train Lines'
6. Spinvis - 'Trein Vuur Dageraad'
7. Big Thief - 'Capacity'
8. Kendrick Lamar - 'Humble'
9. Bonobo - 'Migration'
10. Sorority Noise - 'You're Not As ___ As You Think' (misschien niet de hele plaat, maar No Halo gaat zeker nog lang meegaan)

Subliem, maar vluchtig

Een plaat kan niet subliem én vluchtig zijn. Wel is er een aantal platen die ik heel goed vind maar waar ik om een of andere reden nog niet deftig naar geluisterd heb. Vb.

1. Perfume Genius - 'No Shape'
2. Mac Demarco - 'This Old Dog'
3. Grizzly Bear - 'Painted Ruins'
4. Brihang - 'zolangmogelijk'
5. LCD Soundsystem - 'american dream'
6. King Krule - 'The Ooz'
7. Metz - 'Strange Peace'
8. Amenra - 'Mass VI'
9. Ulrika Spacek - 'Modern English Decoration'
10. The War On Drugs - 'A Deeper Understanding'

Maar die haal ik allemaal nog in!

Het podiumbeest

Angus Andrew van Liars heeft mij wel doen grijnzen op Sonic City. Al was het maar vanwege de roze tutu die hij met veel overtuiging droeg.

Winnaar van het jaar is echter Thurston Moore. Ik zag hem op Best Kept Secret en op Sonic City en was telkens kapot van de vanzelfsprekendheid waarmee hij op het podium staat. Die man laat gewoon gebeuren wat gebeurt. Geen opgepompt gedoe, geen fake emoties, geen people pleasing, gewoon de spanning op de juiste plek gaan zoeken: in de muziek zelf.

Vergeet de hype

Ik luister bijna nooit naar de radio, dus grote hypes gaan min of meer aan mij voorbij.

Potsierlijke podiumacts heb ik ook niet gezien, wat mij logisch lijkt. Als ik het potsierlijk vind, waarom zou ik er dan naar kijken?

Meest overroepen artiest van het jaar: mezelf. Ik sta dagelijks tegen iedereen te gillen hoe briljant ik wel ben. 't Is belachelijk aan het worden.

Kritiek op de kritiek

Ik ben fan van alles wat Jens Van Lathem schrijft bij Indiestyle. Die doet mij altijd enorm lachen. En hij snapt wat belangrijk is. En hij vond zelfs al een nieuwe genrenaam uit voor bands als Pinegrove en Modern Baseball: emoricana!

Het oog wil ook wat

Videoclip: Pure Comedy van Father John Misty. Ik ga geen kindjes maken maar dan toon ik die clip wel aan kindjes op straat of zo. Dan weten ze in een goeie zes minuten hoe alles in elkaar zit.

Wat brengt 2018?

2018 brengt de debuutplaat van dirk. Daar kijk ik enorm naar uit.

Verder wil ik in de zomer eens naar Italië met mijn lief en ook eens naar de zee.

Hopelijk lust ik in 2018 nog altijd even graag sandwichen, maar dat denk ik wel. Dat wordt weer elke middag genieten geblazen, amai.

Voorts ga ik proberen een kinderboek schrijven. En ik ga ook proberen heel erg gelukkig zijn.

Waar kijk je naar uit van andere artiesten?

Ik kijk nergens naar uit. Verrast worden is plezanter.

26 december 2017
Marc Alenus