Eindejaarslijstje Jan Vael

Eindejaar 2017

Hij is terug na een tijdje weggeweest te zijn. Wat niet veranderd is, is zijn stevige standpunt. Maar Jan Vael is nog steeds de oudere jongere met een uitgesproken voorliefde voor new en (c) old wave en aanverwante genres. Dat er ook anno 2017 binnen dit eerder donkere muzikale spectrum nog altijd heel wat boeiende dingen gebeuren, bewijst onderstaand lijstje.

Nu al klassiekers

 

1. Sparks – ‘Hippopotamus’ (BMG)

2. Drab Majesty – ‘The demonstration’ (Dais Records)

3. Gary Numan – ‘Savage: songs from a broken world’ (BMG)

4. Fever Ray – ‘Plunge’ (Rabid Records)

5. Suicide Commando – ‘Forest of the impaled’ (Out Of Line)

6. Die Form – ‘Baroque Equinox’ (Trisol)

7. Dive – ‘Underneath’ (Out Of Line)

8. Buzz Kull – ‘Chroma’ (Burning Rose)

9. Your Life On Hold – ‘Burning for the ancient connection’ (Solar Lodge)

10. Empusae – ‘Lueur’ (Consouling Sounds)

 

Subliem, maar vluchtig

 

1. Factice Factory – ‘Lines & Parallels’ (Wool-E Discs)

2. Bleib Modern – ‘Antagonism’ (Manic Depression Records)

3. La Scaltra – ‘Freakshow’ (Solar Lodge)

 

De podiumbeesten

 

1. Nick Cave & The Bad Seeds – Sportpaleis, 13/10/2017

2. Sparks – AB, 16/09/2017

3. Whispering Sons – NEST, 19/09/2017

4. The Soft Moon – Sonic City, 10/11/2017

5. Pixies – Lokerse Feesten, 04/08/2017

 

Vergeet de hype

 

Het zal wel aan mij liggen, maar waarom ‘Relatives In descent’ van Protomartyr door zoveel van onze collega’s de hemel wordt ingeprezen als dé postpunkplaat van 2017, ontgaat me tot op vandaag een klein beetje. Misschien moet ik de band volgend jaar gewoon eens live gaan bekijken (bijvoorbeeld op 3 mei in De Kreun), dat helpt meestal.

 

Kritiek op de kritiek

 

Waar ik me in 2017 het meest aan ergerde, waren de vele, inhoudelijke en taalfouten die maar bleven opduiken in tal van recensies die ik te lezen kreeg. Met afwijkende meningen kan ik gerust leven, maar van een webzine verwacht ik toch enig professionalisme op dit vlak. Excuses als “zolang de boodschap maar overkomt” of “het is maar voor internet” kunnen deze taalnazi allerminst overtuigen.

 

Het oog wil ook wat

 

Morrissey zit nog steeds niet verlegen om een controversiële uitspraak meer of minder. Die lijn trok hij het voorbije jaar ook consequent door op zijn nieuwe album ‘Low in high school’, een plaat die minstens even sterk is als de hoesfoto laat vermoeden.

 

 

De obligatoire voorspelling

 

2018 zal wederom 365 dagen en 52 weken tellen, da’s zowat het enige wat nu al vaststaat. Voor de rest laat ik mij graag verrassen, ook op muzikaal gebied.

Wel mag mijn favoriete muziek volgend jaar iets meer airplay krijgen op onze nationale radiostations.