Eindejaarslijstje Blue Ear Music
Eindejaar 2017
Blue Ear Bookings is een jong boekingskantoor met enkele veelbelovende bands in de stal. Ook daar heeft men een eigen versie van 2017 beleefd. Drijvende kracht Florian heeft nogal wat gepland voor 2018. Hier vindt u zijn eindejaarlijstje.
Nu al klassiekers
Top tien was echt niet mogelijk; te veel goeds uitgekomen. Wegens te uiteenlopende stijlen, is deze lijst ook aan geen echte volgorde te onderwerpen.
Stuff – ‘Old Dreams New Planets’
Grandaddy – ‘Last Place’
Conor Oberst – ‘Salutions’
Mac Demarco – ‘This Old Dog’
Angström – ‘The Echoes Of My Mournful Song
Sufjan Stevens, Bryce Dessner, Nico Muhly & James McAlister - ‘Planetarium’
Ghostpoet – ‘Dark Days And Canapes’
Kate Tempest – ‘Let Them Eat Chaos’
Mount Eerie – ‘A Crow Looked At Me’
King Krule – ‘The Ooz’
Morrissey – ‘Low in High School’
Benjamin Clementine – ‘I Tell A Fly’
Amenra – ‘Mass VI’
Brihang – ‘Zo Lang Mogelijk’
Subliem, maar vluchtig
1. Elbow – ‘Little Fictions’
2. Pulled Apart By Horses – ‘The Haze’
3. Father John Misty – ‘Pure Comedy’
4. Perfume Genius – ‘No Shape’
5. Jeff Tweedy – ‘Together At Last”
6. The Afghan Whigs – ‘In Spades’
7. Destroyer – ‘Ken’
8. Algiers – ‘The Underside Of Power’
9. At The Drive In – ‘Interalia’
10. Foxygen – ‘Hang’
11. Strand of Oaks – ‘Hard Love’
12. Trevor Sensor – ‘Andy Warhol’s Dream’
Het podiumbeest
Te weinig kansen gehad om heel veel live te zien, maar volgende optredens zullen lang bijblijven:
Benjamin Clementine – Werchter
Mac Demarco – AB
Father John Misty – AB
Benjamin Clementine – AB
Nick Cave in sportpaleis ben ik niet naartoe gegaan uit schrik dat het sportpaleis de intieme muziek niet ten goede zou komen. Blijkbaar heb ik het concert van het jaar gemist. Dus ik wilde het hier toch graag even vernoemen.
Vergeet de hype
Ik vond Metallica in het sportpaleis en Foo Fighters en Alt-J op rock werchter erg tegenvallen, maar wie ben ik om dergelijke grootheden met zo’n massa fans af te breken? Veel meer erger ik mij aan het feit dat, als een artiest met een zekere bekendheid sterft, half Facebook-minnend Vlaanderen plots megafan van die artiest blijkt geweest te zijn, terwijl ze er waarschijnlijk geen enkele plaat van in hun kast liggen hebben; laat staan dat ze meer dan de hits kennen. Maar hey, uiteraard begrijp ik dat we allemaal onder groepsdruk staan en niet kunnen doen alsof we er amper van gehoord hebben.
Waar ik ook moeite mee heb, zijn wedstrijden gestuurd of gesponsord door grote nationale radiostations die dan gaan bepalen wat het traject van een jonge groep wordt en hoe dat pad stap voor stap gelopen zal worden. Ik hoop dat die groepen er zich gedurende heel het traject goed bij (blijven) voelen en niet gedumpt worden van zodra het wat minder gaat, maar sta me toe daar soms lichte twijfels over te hebben.
Kritiek op de kritiek
Eerlijk gezegd onthou ik niet zo veel kritieken. Ik vind het eerder ergerlijk als bepaalde journalisten iets ophemelen omdat afbreken not done is of omgekeerd, maar ik kan hier geen concrete voorbeelden uit 2017 over geven. Al moet ik zeggen dat de recensies die ik gelezen heb over het optreden van Mac Demarco er redelijk boenk op waren.
Het oog wil ook wat
Wat brengt 2018?
In 2017 heb ik terug leven proberen stampen in Blue Ear Music/ Bookings. Groepen als Lighthousing, Angström, Drum Drum Dance Dance en Shaman Festival hebben hun debuut uitgebracht en van Astodan ligt dat – enorm sterke – debuutalbum op de plank om uitgebracht te worden in 2018. We hebben rond het boekingskantoor en al deze bands enorm veel promotie gemaakt, maar als kleine boeker die werkt met kleine bands, is het niet steeds gemakkelijk. Ik hoop dan ook dat het promowerk dat we in 2017 gevoerd hebben, in 2018 echt gaat beginnen lonen, zodat de Blue Ear bands vaak kunnen spelen. Kwalitatief verdienen ze dat.
Daarbij komt dat ik de bands ga proberen ondersteunen in het samenstellen van een breder team dan enkel een boeker (Lighthousing heeft met The Dungeon al management en het debuut van Drum Drum Dance Dance kwam uit op Thanks But No Thanks Records), aangezien ik ervan overtuigd ben dat met hoe meer mensen we samenwerken, hoe groter succes we zullen boeken.
Verder blijf ik me hard inzetten voor mijn job bij pleegzorg en mogen we in juni een derde kindje verwelkomen. Als er tussen alle drukte door nog wat tijd overblijft, hoop ik weer zo veel mogelijk omver geblazen te worden door straffe platen en live performances.
Waar kijk je naar uit van andere artiesten?
Uiteraard het debuutalbum van Astodan.
Verder moet ik het allemaal een beetje op mij laten afkomen. Er staan momenteel nog geen releases gepland waarvoor ik de minuten aftel, maar ik heb de releasekalender ook nog niet in detail bestudeerd.
Ik hoop wel op de concerten van Adrian Crowley en Olafur Arnalds in de Botanique te geraken, net als voor Ghostpoet, Gogo Penguin en Nils Frahm in de AB en ergens een concert van Amenra te kunnen meepikken.
Rock Werchter heeft ook al sterke affiche, maar aangezien ik rond die periode voor een derde maal vader word, ga ik me daar niet te hard op vastpinnen.
Ik hoop vanuit de grond van mijn hart dat de jongens van Groezrock tijd, moed en middelen vinden om in 2018 een spetterende 2019-editie voor te bereiden zodat 2018 inderdaad enkel een overgangsjaar wordt. Gitaarmuziek heeft het zo al moeilijk genoeg momenteel. Wat punk betreft is er gelukkig nog Brakrock, dat het gat dat groezrock slaat een heel klein beetje opvult.
Als je een bevriende of bewonderde artiest iets mag toewensen voor 2018, wat zou dat dan zijn?
Aan alle oprechte, hardwerkende, getalenteerde bands wens ik een eerlijke muziekindustrie toe waar talent hoe dan ook komt bovendrijven en de kansen wel zullen passeren. Zorg ervoor dat muziek schrijven een passie blijft en het je grootste hobby blijft en hopelijk ontdekken de juiste mensen dan het juiste talent!