#EénPlaatMaar - The Sex Pistols - New York (1977)

Sommige carrières in de rock-‘n-roll zijn een kort leven beschoren, maar soms moet het ook niet meer zijn. Eén plaat die alles omverkegelt, vervolgens ook de groep uit elkaar doet spatten en dan hopla aan de kant to never return.

Het heeft tot in onze studententijd geduurd alvorens we ons, ergens rond 1987, in Brussel een exemplaar van ‘Never Mind The Bollocks’ eindelijk eigen konden maken. Uiteraard kenden we hitsingles God Save The Queen en Holidays In The Sun, maar eigenlijk vonden we de "nieuwe" nummers, de dingen die ons tot dan nooit echt bereikten via de radio veel en veel beter.

Los van alle controverse, vermeende en minder vermeende obsceniteiten vonden wij het een pegel van een rock-‘n-rollplaat. We begrepen plotseling veel beter waarom een integere mens als Neil Young zo ingenomen was door de furie van The Pistols. We konden eindelijk de imagobuilding van Malcolm McLaren doorzien en de kracht en staalharde productie van de plaat echt proeven. Woede en frustratie werden zelden krachtiger verklankt.

Het zou bij die ene studioplaat blijven, ook al gaf manager McLaren stevig een andere indruk met samenraapsels 'The Great Rock ‘n’ Roll Swindle' en 'Flogging A Dead Horse'.