#EénPlaatMaar - The Seahorses - Love Is The Law (1997)

Sommige carrières in de rock-‘n-roll zijn een kort leven beschoren, maar soms moet het ook niet meer zijn. Eén plaat die alles omverkegelt, vervolgens ook de groep uit elkaar doet spatten en dan hopla aan de kant to never return.

Nog zo'n superfijn Britpopexploot dat het beperkt hield tot één plaat. Nadat gitarist John Squire de wijk nam bij The Stone Roses in april 1996, kwam hij vrij snel met The Seahorses op de proppen, die na pittig debuut 'Do It Yourself', na de obligate “muzikale meningsverschillen” er opnieuw het bijltje bij neer gooide.

Later, in 2002 zou Squire verklaren: "I rushed into that one. The Seahorses was more a rash reaction to leaving The Roses than a considered option. I don't think I'm the kind of artist who can cope in a proper band democracy. I require too much control. I hate having my ideas refracted through someone else. I've tried in the past to be accommodating and make the band a complete outfit, but only to have it thrown back in my face. I'm loath to ever do that again".

Nochtans was de plaat (een productie van Tony Visconti) veelbelovend en vooral single Love Is The Law was een forse gitaarrocker (Led Zep meets Oasis) die hen tot in voorprogramma’s bracht van Oasis, U2 en The Rolling Stones. Een tweede plaat was bijna opgenomen, toen John Squire en zanger Chris Helme niet meer door eenzelfde deur raakten en het project tot op vandaag netjes opgeborgen bleef.