#Eendagsnewwave - Any Trouble - Second Choice (1980)

Elvis Costello, Joe Jackson, Nick Lowe, Graham Parker,... Ze waren eind jaren zeventig de Britse koningen van het betere lied onder de kunstmatige vlag van de zogeheten “new wave”. Maar in de middenklasse waren er ook nog een heel legioen troonpretendenten die - ietwat oneerbiedig - als eendagsvliegen afgeschilderd worden. Dat waren ze heus niet altijd, maar die ene hit was en blijft wel een hele goede.

We vonden dit altijd zo knullig faux-reggae beginnen, maar eens aan het refrein plooit het nummer zo mooi wijds open, ben je gewonnen en laat het je niet meer los. Alweer Stiff Records, al werden ze daar niet naar behoren gewaardeerd. Er was dan ook zo veel schoons bij Stiff. Clive Gregson leek niet enkel op Elvis Costello, de songs waren ook in hetzelfde bedje rijk aan wel verteld chagrin d’amour en literaire inkleuring. En toch had hij ook een uniek talent voor nummers die slim en catchy waren.

Opgericht in 1975 in Manchester en genoemd naar een misquote uit de filmkomedie 'Blazing Saddles' van Mel Brooks. Oorspronkelijk was het een folktrio, maar aangevuurd door de punkgolf zijn ze “elektrisch” gegaan en werd er uitgebreid tot een viertal met een sterke following in het pubrockcircuit, die leidde tot een soft spot bij John Peel, die hen regelmatig airplay verleende.

Het debuut klinkt nog altijd zeer fris en zou best met een aantal kleppers uit die periode mogen samen zitten, maar commercieel bracht het geen zoden aan de dijk, waarna Stiff zanger Gregson adviseerde om à la Costello of Joe Jackson onder eigen naam te opereren. Maar het groepshart van de man klopte veel te luid en hij bleef de groep trouw en er volgden nog enkele platen die zeker niet moe(s)ten onder doen voor het debuut.

Tweede langspeler 'Wheels In Motion' was zelfs ietsje straffer, maar nog tijdens de tour in Amerika in 1981 liet de platenfirma hen in de steek. Zo snel dat ze zelfs in Amerika strandden en ternauwernood terug in de UK raakten, waarna ze overstresst en ontdaan de groep voor achttien maanden ontbonden. EMI America pikte hen terug op, maar ook de opvolgers tilden hen ondanks verwoede pogingen niet boven de cultstatus uit.

Ze touren nog steeds en nemen ook nog op, maar de Sturm und Drang van weleer heeft het allemaal niet meer.