Edward Reekers - 'The Last forest'

RE:introducing

Toen het Nederlandse Fonos enkele jaren geleden een kopie van de lp ‘The Last Forest’ op cd-r uitbracht, werd het David van Hartingsveldt te veel en contacteerde hij platenmaatschappij CNR. De Nederlander onderhandelde een licentie en brengt het solodebuut van Edward Reekers alsnog op cd uit. Dit ambitieuze werk uit 1980 bevestigde dat de Kayak-zanger op eigen benen kon staan en het rechtvaardigt deze heruitgave.

Nauwelijks een jaar voor ‘The Last Forest’ debuteerde Reekers op het Kayak-album ‘Phantom Of The Night’, waarvan de single Ruthless Queen een grote hit werd. Reekers nam vervolgens Kayak-collega’s Max Werner en Jogan Slagter mee naar o.a. de Farmyard studio’s in Engeland. De plaat werd geproduceerd door Stephen W Tayler (Peter Gabriel, Rush). Ab Tamboer en Gerard Koerts van Earth And Fire schreven de strijkarrangementen.

Het bijgevoegde booklet gunt een blik in de kritische receptie destijds door de vaderlandse pers. Harry van Nieuwenhoven hoort geen "departure" van de Kayak-sound, wat door de nieuwe beluistering bevestigd wordt. Verder noemde de recensent toetsenist Ton Scherpenzeel een despoot en orkestleider Benny Behr een gladstrijker, wat in beide gevallen kan tellen als een bijzonder tendentieuze opvatting. Anderzijds gaan we akkoord met Van Nieuwenhoven dat King Edward zijn gewicht in goud verdient – of Reekers ook toen een letterlijk zwaargewicht was kunnen we niet verifiëren.

In een interview beweerde Reekers dat hij Kayak niet wilde imiteren, maar daar hebben wij wel bedenkingen bij. Als Reekers zingt als die Kayak-zanger met dezelfde naam en zich door een half Kayak laat begeleiden, krijg je zoiets als... de Kayak-sound. Meer zelfs: dit ‘The Last Forest’ is eigenlijk één van de betere Kayak-elpees uit de betreffende periode. "Licht gedateerd en bijgevolg enigszins overbodig", aldus een andere, zeer kritische persstem, maar onbegrip van een genre heeft recensenten nooit tegengehouden hun mening te ventileren.

Wij hebben daarentegen graag geluisterd naar ‘The Last Forest’. Wat een fraaie, symfonische rockplaat is dit toch. Reekers zet de romantische clichés sluw naar zijn hand. Op zijn best klinkt hij in de emotionele rockballads, zoals het titelnummer en Black And White. Norwegian Girl was met zijn harmony vocals en sustained gitaar een briljante single. Valley Of The Shadow Of Day schurkt lekker tegen Genesis aan.

Om deze reissue nog specialer te maken heeft Stephen W Tayler de originele mastertapes een opfrisbeurt gegeven en geremastered. De schijf is uitgebreid met vijf bonustracks die van drie singles komen, die Reekers in 1982 en 1983 bij Polydor uitbracht.