Echoënde stemmetjes en raadspelletjes
Achtergrond
In de één-euro-bakken in een platenzaak aan onze kust viel het ons op dat er nog steeds verbazend veel rotzooi de weg vindt naar de fysieke drager. Niet verwonderlijk dus, dat menig muziekrecensent zich beperkt tot wat hij kent of waar hij al iets over vernomen heeft en al die onbekende onbeminde plaatjes blijven liggen. Tot nu dus. Een nieuwe lading recht uit de platenbak.
Tides From Nebula - 'Earthshine' (Mystic Production). Tweede plaat voor de Poolse post-rockband. Geproducet door een filmmuziekcomponist (één van de grootste in de Wereld, Zbigniew Preisner. Dè Zbigniew Preisner). Gitaargedreven tracks afgewisseld door zweverige keyboardstukjes. Zigzagt ergens tussen de vroege (goeie) Coldplay en Mercury Rev. Jammer dat het een instrumentale plaat is, waardoor ze nogal van inhoud verstoken blijft.
Banjo or Freakout - 'Banjo or Freakout' (Memphis Industries). Echoënde stemmetjes, gedempte instrumenten die verzuipen in de galm, de ene noot nauwelijks hoger dan de andere, al te repetitieve teksten zonder zeggingskracht of zelfs verstaanbaarheid. Dit is het muzikale equivalent van de 'Open Haard'- en 'Aquarium'-dvd's die we zagen liggen in voornoemde platenzaak.
Colourmusic - 'My ____ is Pink' (Memphis Industries). Arcade Fire- en Flaming Lipsliefhebbers kunnen wellicht hun hartje ophalen aan de klankenbrij die Colourmusic uit hun instrumenten persen. Ons laten die in echo verzopen stemmen en weinig originele tempowissels redelijk Siberisch, maar daarmee spreken we wel het gros van de alternatieve muziekpers tegen. Gelukkig maar.
Daniel Martin Moore - 'In The Cool of the Day' (SubPop). Sommigen lopen blijkbaar erg hoog op met deze countryman, maar wij vermoeden dat zij erg weinig andere countryplaten in hun collectie hebben. "Don't this road look dark and lonesome" zingt de brave peer, en wij gingen prompt even youtuben naar Don't This Road Look Rough And Rocky van monumenten Scruggs en Flatt. Onze eigenste Roland speelde het nog weergaloos op het onvolprezen 'Last Letter Home'. En eerlijk gezegd, na nog een nummertje of twee van Moore, zijn we een paar goeie countryplaatjes gaan draaien. Dan zaten we tenminste niet steeds te raden uit welk nummer deze of gene tekstflard geleend werd en waaraan de melodie ons nu weer deed denken.
Romi Mayes - 'Lucky Tonight' (Me & My Records). Romi Maynes blies ons dan wel even van onze sokken. Een live-opname met ongepolijste kantjes. De muziek zullen we gemakkelijkheidshalve klasseren halfweg tussen Lucinda Williams en Emmylou Harris. De ambiancenummertjes hoefden voor ons eigenlijk niet, maar Easy On You, Ball And Chain (niets te maken met het nummer van Janis Joplin) en I Will houden deze plaat overeind. Voor eventjes toch, want eeuwigheidswaarde zouden we ze nu ook weer niet toekennen.