#EC Elvis Costello - Welcome To The Working Week (1977)

Zevenenzestig (!) is de brave man. En met 'The Boy Named If' is hij toe aan de tweeëndertigste (!) studioplaat. Patrick Declan Aloysius Macmanus aka Elvis Costello moet wel ongeveer op iedere kamer van zijn woning de leuze “Ledigheid is des duivels oorkussen” boven de deur hebben hangen. Hij blijft maar bezig. Meer nog: de nieuwe is een "heeeullle goeie"! Niet dat de man bekend staat voor veel draken of minpunten, maar toch. Deze knalt weer behoorlijk harmonisch vitriool. Tijd voor een bescheiden (en puur arbitraire) terugblik op een aantal van zijn hoogtepunten.

 

"Welcome to the working week / Oh, I know it don't thrill you / I hope it don't kill you / Welcome to the working week / You gotta do it till you're through it / so you better get to it". Het moest vooruitgaan in 1977.

Ingewijd in de pubrock, opgejaagd door de punk en gelouterd door muziek tout court, gooide de toen drieëntwintigjarige Declan Patrick Aloysius MacManus zijn hele hebben en houden in een essentiële plaat 'My Aim Is True', die iedereen met de ogen deed knipperen en met de oren deed flapperen. Hier sprak tezelfdertijd een prangende urgentie en op hetzelfde moment een vakmanschap uit dat om terechte aandacht riep. Je draait ze vandaag en ze klinkt als een 'Greatest Hits'. En het was pas zijn eerste worp. Intussen weten we wat de gebrilde melomaan allemaal in de vingers en in de hersenkronkels heeft zitten.

Opgenomen in de Pathway Studios in Highbury, London Borough of Islington in 1976 in welgeteld zes sessies van vier uur in een prima productie van compadre Nick Lowe met een opnamekost van goed tweeduizend pond. Faut le farie.

De openingstrack “Welcome to the Working Week” duurt precies één minuut en twintig seconden. Meer had de man niet nodig om binnen te komen en niet meer buiten te gaan.