#Dromenland - Roy Orbison - In Dreams (1963)

 “Slapen is verloren tijd, behalve als je droomt”, zei een wijze. Daarom een weekje songs waarin de droom (of de nachtmerrie) heerst.

Uiteraard kenden we Roy Orbison als de man van ettelijke evergreens, maar het was regisseur David Lynch die hem met 'Blue Velvet' in 1986 weer vol in het spotlicht zette en 's mans onwaarschijnlijk schone catalogus opnieuw opwaardeerde. In Dreams, de song, werd door Lynch in de sleutelscène gebruikt, hetgeen een heel nieuw legioen fans opleverde. De sleutelscène is die waarbij hoofdrolspeler Dean Stockwell het nummer lipsynct. Orbison was aanvankelijk niet zo tuk op de lugubere scène, maar Lynch wist hem te overtuigen.

Lynch en Orbison kregen oorspronkelijk om juridische redenen geen toegang tot de mastertapes van de song. Ze namen dus een reeks songs opnieuw op middels de compilatie 'In Dreams: The Greatest Hits', een ietwat vreemde plaat met allemaal heropgenomen versies. Voor de promotie van de single In Dreams vroeg Orbison of hij beelden uit de film mocht gebruiken. Lynch ging nog een stap verder en nam een succulente clip op met een mix van filmbeelden en groepsbeelden.

Roy Orbison beweert dat de tekst tot hem kwam in een droom en dat hij bij het wakker worden er onmiddellijk de muziek aan toevoegde. Een terugkerend thema in Orbisons teksten is het hartzeer, waarbij hij niet bij zijn geliefde geraakt. Machtig mooie song en ook machtig mooi gezongen, wellicht één van zijn beste gezongen nummers ooit. En er huist meer dan voldoende concurrentie in zijn catalogus. “A candy-colored clown they call the sandman / Tiptoes to my room every night / Just to sprinkle stardust and to whisper "Go to sleep. Everything is all right".