Dranouter 2012 - de anders-globalist

Achtergrond

Drie vrienden trekken dit jaar naar Dranouter. Iwein is een folkie, Wolf een anders-globalist en Stijn, de oudste van de drie en een beetje de verantwoordelijke is eerder een huismus. Elk van hen heeft zo zijn redenen om naar Dranouter te trekken. Wolf, de anderglobalist mag als tweede zijn zegje doen. 

'Ik kom al jaren naar Dranouter. Het is een festival met oog voor het milieu en ik kan hier ook bands zien van over heel de wereld. De camping is een gezellige boel en ik vind hier veel gelijkgestemde zielen.

Op donderdag ga ik naar W. Victor al was het maar omdat hij ooit een album van Think Of One produceerde. Verder ken ik hem niet, maar ik sta altijd open voor een nieuwe ontdekking. Ook het dj duo Down Under wordt zo’n ontdekking, maar hun mix van folk, rock en Balkan moet ik kunnen pruimen.

Op vrijdag staat het Balaxy Orchestra op mijn programma. Met plezier laat ik mij omverblazen door deze brass-orkaan. Daarna blijf ik gewoon in Kayam hangen voor The Imagined Village. Deze multiculturele bende, opgericht door ex-Afro Celt Sounsystemman Simon Emmerson heeft mijn sympathie al voor ze een noot gespeeld hebben.

Ik moet wel zorgen dat Stijn of Iwein mij willen bevoorraden, want ik wil helemaal vooraan staan als Goran Bregovic & The Wedding and Funeral band beginnen. Leve de Balkan!

Als ik daarna nog niet uitgefeest ben, trek ik toch eens het terrein over naar de Palace voor de Denen van Analogik. Die speelden vroeger ook zigeunermuziek, maar op hun laatste plaat kozen ze voor folkbeat met een Ethiopische invalshoek. Klinkt lekker werelds!

Voor ik mijn tanden ga poetsen en ga slapen, blijf ik ook nog voor Epsylon voor hun geëngageerde teksten en hun feestelijke mix van rockbeats en rootsmelodieën.

Op zaterdag fiets ik misschien wel eerst wat rond in de mooie omgeving van Dranouter. Ik duik pas ’s avonds het feestgewoel weer in. Dat begint voor mij in de Palace met Nomad Swing & The Dipsy Doodles en daarna volgen nog Balkan Beat Box en The Levellers.

Ook ’s zondags doe ik het rustig aan. Ik zorg wel dat ik in topvorm ben voor Tinariwen. Dat wordt trippen, man! Het woestijnzand schud ik daarna uit mijn broek op de dansmuziek van Taraf Dékalé en de beats van Merdan Taplak. Ofwel pik ik ook nog het einde mee van The Black Seeds.

Als laatste wil ik ook wel eens naar The Kyteman Orchestra. Zestig man op één podium? Ik ben benieuwd. Dit levert vast gespreksstof op voor in de tent met Stijn en Iwein.'