Dour 2014 - pop en rock naar believen (deel 1)

Achtergrond

Op het menu voor middernacht: een mooie selectie aan hiphop, elektro, reggae,... En dan mag ook de pop en de rock niet ontbreken. Reden genoeg om ook daarin te gaan snuisteren. En altijd valt er dan wel iets te ontdekken. Wij kijken bijvoorbeeld uit naar het volgende voor de eerste twee dagen.

The Slackers - donderdag - 15.20 – 16.10 - The Last Arena
Acht live-albums hebben ze op hun konto staan, The Slackers. Dat zegt toch iets over de podiumkwaliteiten van een band. Het gaat hier dan ook over een skaband van formaat. Maar ze schrikken er niet voor terug andere genres binnen te smokkelen in hun muziek. Bovendien draaien ze al mee sinds half de jaren negentig. Hetgeen dan weer betekent dat ze de nodige ervaring hebben. Het kan rustig heen en weer wiegen worden, maar voor hetzelfde geld wordt het één groot weifeest. Iets om naar uit te kijken is het in elk geval.

Trash Talk - donderdag - 20.00 – 21.00 - Cannibal Stage
Net overgestapt naar het label van Odd Future en, in gedachten houdend dat ook Tyler, The Creator geprogrammeerd staat, zit hier misschien wel een gastsoptreden in. De muziek van Trash Talk is niks anders dan klassieke hardcore inclusief de nodige schreeuwerige vocals. Maar het blijft allemaal wel behoorlijk melodieus. Geen wonder dus dat je meeknikkebolt voor je het zelf doorhebt.

Détroit – donderdag - 21.00 – 22.00 - The Last Arena
Onlangs nog op het podium van de Ancienne Belgique, tot groot jolijt van onze redacteur. Het concert was bovendien in een wip uitverkocht. De voormalige frontman van het illustere Noir Désir heeft het dan ook nog steeds. Hij is één van die zeldzame Fransmannen, die die andere nationale taal kan verwerken in puike pop- en rocksongs. En dat zal ongetwijfeld zorgen voor een overvolle wei. De ideale kans om kennis te maken met dit fenomeen. De rest volgt ongetwijfeld vanzelf.

The Feather – vrijdag - 15.10 – 15.50 - La Petite Maison dans la Prairie
Dan San ligt even stil, maar dat geldt dus niet voor zanger-gitarist Thomas Medard. Die vond niet beter dan ook eens iets op eigen benen te proberen. En dat project mag dan vederlicht klinken, het is bijzonder mooi, met hints van The Nits die doorschemeren. Benieuwd hoe hij dit alles naar het podium gaat vertalen. Want soms klinkt het groots en wijd, dan weer klein en intiem, maar altijd spannend en boeiend.