Douglas Firs

Achtergrond

Aha, eindejaar! Waar uw en onze lijstjesfetisj eindelijk ongegeneerd weelderig mag tieren. In de aanloop naar onze ultieme lijst met platen van het afgelopen jaar presenteren wij u ook de lijstjes van enkele bekende koppen uit het muziekwereldje.

Douglas Firs

Gertjan Van Hellemont van Douglas Firs glimt en gloeit nog altijd van trots als hij terugdenkt aan zijn debuutplaat, maar die is al twee jaar oud dus is het hoog tijd voor een nieuwe. Die komt er dan ook aan en net voor dat gebeurt, kijkt hij nog een keer achteruit naar 2014, het jaar waarin hij in de VS en Canada zat en een clip opnam in Frankrijk. 



De beste van het jaar   

1. Beck – ‘Morning Phase’
2. Real Estate – ‘Atlas’
3. Hitsville Drunks – ‘Sincerely Average’
4. The War On Drugs – ‘Lost In The Dream’
5. Ryan Adams – ‘Ryan Adams’

Amai, dat kon beter!

Ik keek met gemengde gevoelens naar countrylegende Ralph Stanley in de City Winery Hall in Chicago. De man is oud, slentert wat rond op het podium met zijn wandelstok, omringd door een groep muzikanten/ marktkramers die proberen om vooral zoveel mogelijk cd’s te verkopen. Er worden tijdens de set speciale pauzes ingelast om dit te doen, waarbij Stanley op een stoel wordt geplant om handtekeningen te zetten en voor foto’s te poseren. Zelf zingt hij maar een drietal nummers tijdens het hele optreden en tokkelt hij enkele noten op een banjo die iemand even rond zijn nek komt hangen, niet te lang, want kan hij dat nog wel dragen? Schrijnend, maar ook ontroerend: je vak uitoefenen tot het bittere einde.

Mocht ik kunnen, wekte ik deze terug tot leven 

Luc De Vos, natuurlijk.   

U hebt deze toch gezien?     

Ik ben zeer blij met wat Hannelore Dreher maakte voor ons liedje ‘Can You Tell Her I Said Hi’:  


Straf live     

Caitlin Rose, Schuba’s Tavern, Chicago, 7 juli 2014. Prachtig optreden, gekke zangeres, hilarische bindteksten, mooie liedjes, en uitstekend begeleid door de groep Los Colognes, waarvan het nummer Working Together ook de moeite is om eens op te zoeken. Iets tussen Dire Straits en JJ Cale.     

Ik voorzie voor 2015     

Ik heb ontzettend veel zin in de release van mijn tweede album ‘The Long Answer Is No’. We hebben er hard aan gewerkt, hebben ons extreem hard geamuseerd tijdens het schrijven/opnemen/mixen, als ik er nu op terugkijk was dat proces één grote droom: iedereen die meewerkte bleek achteraf exact de juiste persoon op de juiste plek te zijn. Melig, maar zo was het. De volgende stap nu moet minstens even leuk worden: wat we hebben gemaakt aan mensen laten horen en proberen om zo mooi mogelijke optredens te spelen. Voor onze releaseshows in de Minard (Gent, 10 februari) en AB (Brussel, 11 februari) plannen we wat speciale extra’s, is nu al kicken als ik eraan denk.

Verder heb ik ook heel veel zin om weer vaker met The Bony King of Nowhere te gaan spelen volgend jaar, Bram is een erg mooie plaat aan het opnemen, dat worden ook mooie tijden. Veel muziek spelen dus volgend jaar! Yes e.

Coolste trend

Het lijkt erop dat meer en meer mensen zich stilaan beginnen te storen aan overmatig gebruik van smartphones of zelfs iPads op concerten. Hopelijk dringt het in 2015 weer tot de mensen door waar concerten écht om draaien: ergens samenzijn op één plek en genieten van iets bijzonders, zich even in een andere wereld begeven, een magisch moment zelfs als het even meezit, wegdromen, ... Dat heeft zo ontzettend weinig te maken met dat moment volledig missen omdat je het in slechte kwaliteit wil vastleggen om op internet te kunnen aantonen dat je er was en likes te scoren bij je ‘vrienden’. Neem die vrienden gewoon mee naar het concert en ga achteraf iets drinken samen.

28 december 2014