Doodseskader - Who Will Poor The Blood On Me / Bathroom

In het driejarige bestaan heeft het duo meedogenloos de grenzen verlegd van wat het betekent om een "heavy" band te zijn en met de twee nieuwe tracks doet de band dat opnieuw.

Van de met grunge doordrenkte sludge op de ep 'MMXX: Year Zero' tot de afstraffende mix van hiphop en hardcore van debuutalbum 'Year One' en het auditieve geweld en de meedogenloos raps van op zichzelf staande singles als FLF  en Still Haven't Killed Myself, Doodseskader maakt zich los van elke vorm van categorisering.

De rode draad in het werk zijn de brutaal eerlijke en introspectieve teksten. Verre van een doorsnee band gebruikt Doodseskader de instrumentatie als achtergrond voor de emotie en boodschap die ze proberen over te brengen. Demuziek dient als spiegel voor het leven zelf. Soms brutaal, soms breekbaar, soms energiek, maar altijd onverwacht.

De release van Who Will Pour The Blood On Me / Bathroom is exemplarisch. In WWPTBOM probeert de band een einde te maken aan de innerlijke onrust en te streven naar zelfacceptatie terwijl het nummer overgaat van een tandem van Burroughs' etherische zang naar De Gieters aangrijpende raps op een bedje van onheilspellende bas en een productie die tot een verpletterende conclusie komt, waarin beiden schijnbaar hun plaats in deze wereld opeisen via de muziek.

Bathroom bevindt zich dan weer aan de volledig andere kant van het spectrum. De cover van Montell Fish ademt, net als het origineel, sensualiteit uit en is een passende soundtrack voor een avond vol lust en liefdesverdriet. De twee nummers zijn twee kanten van dezelfde medaille, net als de band zelf.