Dio - 'Live In London'

Achtergrond

Het is ondertussen al vier jaar geleden dat Ronnie James Dio ons moest verlaten. Zijn indrukwekkende cv blijft ongeëvenaard: Wie kan nog claimen onder andere frontman van Black Sabbath, Rainbow en Dio geweest te zijn en een kleine vijftig miljoen albums verkocht te hebben? We zitten misschien niet te wachten op een nieuwe release met oud werk, maar stiekem klinkt ‘Live In London – Hammersmith Apollo 1993’ toch als een paar uur stevig rocken.

De opnames zijn ruim twintig jaar oud en komen dus uit het tijdperk waar in de Hammersmith Apollo nog geen stukken van het balkon vielen, liveshows nog echt live gespeeld werden, en een muur van versterkers nog telde als decor. Tenzij je een grote fan bent van gekleurde spots en lang krullend mannenhaar voelt het beeld meteen wat gedateerd, of zeg maar ouderwets, aan. Zelfs op blu-ray.

Maar dat is buiten de muziek gerekend. Tijdloze, stevige rock met een hoog meezinggehalte zijn we van Dio gewoon en die klinkt live nog net iets krachtiger dan in de studio. Zonder nutteloze intro barst de groep meteen uit met Stand Up And Shout, en dat zet de toon voor het concert dat volgt. Nooit wereldschokkend, maar wel verdomd effectief zoals enkel een handvol rockers van middelbare leeftijd dat kunnen.

Klassiekers zoals Holy Diver of Heaven And Hell worden met een zichtbaar gemak tot in de perfectie uitgevoerd maar ook de “nieuwere” en complexere songs vloeien uit Dio als bier uit een gratis vat. Zonder nonsens, zonder ellenlange bindteksten, zonder toneelstuk op het podium, maar uiteraard met een te lang gerokken drumsolo.

Retro tot en met, en dat heeft iets verfrissend. Om te claimen dat we verlangen om terug in een te strakke jeansbroek te springen, de jas vol genaaid met patches nog eens aan te trekken en lauw bier uit plastic bekertjes te drinken is misschien overdreven, maar een twintig jaar oude opname van Dio rockt nog even hard als toen. En dat is een mooi statement om aan de cv toe te voegen.

Het enige raadsel is waarom je de keuze hebt tussen een dvd, blu-ray en cd. Dio wil je beluisteren, en je ogen helpen daar niet bij. Tenzij je zelf op het concert aanwezig was en hoopt om je jonge jaren nieuwe leven in te blazen biedt het beeld niet veel meerwaarde. Ogen dicht, volume hard, en tijdreizen!