#Zwanezang - Talk Talk - New Grass (1991)

De laatste plaat van een groep of artiest vormt soms een behoorlijk succesvolle en/of fameuze zwanezang. Vandaag blikken we terug op die van de band van de betreurde Mark Hollis met een track uit 'Laughing Stock'.

In goed negen jaar vijf fijne platen evolueerde Talk Talk van pure pop naar verstilde pracht die bijwijlen aandeed als jazz. En hoe langer het duurde, hoe stiller het werd met de laatste plaat als stilste kers op de sonische taart. Mark Hollis ging daarop op zoek naar de stilte met zijn melancholishe stem die hier nog beter tot zijn recht kwam.

Het crapuleuze was dat de waardering van de echte liefhebbers voor Talk Talk nooit hoger was maar dat de verkoopscijfers nooit lager uitvielen dan voor 'Laughing Stock'. Intussen is het terecht een cultklassieker geworden en de status mag nog veel, veel hoger... Een grote artistieke prestatie, op zoek naar de perfectie. Niet altijd een gemakkelijke luisterbeurt, zelfs de stilte kon wringen. En geen enkel nummer dat in de verste verte nog het singleformat benaderde dat ze in hun begindagen moeiteloos hanteerden.

Reden ook dat de verhouding met platenfirma EMI behoorlijk gespannen verliep en de plaat uitkwam op het kleinere Polydor hetgeen meer vrijheid verleende. Noem het post-rock of claustrofobische jazz maar uniek was het in ieder geval. Voor Mark Hollis was het in ieder geval een einde van een reis. Na 'Laughing Stock' is hij blijven zoeken naar de stilte, het echte opgaan in de anonimiteit en dat respecteren we best. We hoeven niet te weten wat zijn adem finaal versmachte in 2019, welke boeken hij las en met welke wagen of fiets hij nu precies rondreed... let the music do the talking en die is... schoon, zo schoon, thank you very, very much Mister Hollis!