#DeSongsVan2021 - The Tragically Hip - Ouch (1991)

Lijstjes, jaaroverzichten, terugblikproza, we zijn er dol op aan het einde van het jaar, maar al te vaak wordt er gefocust op albums. Wij zoomen deze week iets dieper in en gaan puur arbitrair voor een paar songs die heel vaak op onze muzikale radar passeerden, omdat we er op één of andere manier door werden gepakt.

Spiksplinternieuw materiaal van Canada’s finest zullen we jammer en driewerf helaas niet meer mogen monsteren, maar de backcatalogue van The Tragically Hip bevat blijkbaar nog een paar devote verrassingen.

Dat bleek dit jaar, toen de overblijvende Hipsters die backcatalogue aan het reviseren waren en er met de heruitgave van 'Road Apples' uit 1991 nog een paar onontdekte parels aan de wereld werden toevertrouwd middels de ep 'Saskadelphia'.

Interessant voor diehard fans, maar er was er eentje dat er onmiddellijk uitsprong en waarvan je je afvraagt waarom hij de originele playlist van 'Road Apples' niet haalde in 1991. Dat heet natuurlijk “weelde”, maar het nummer schurkt vertrouwd aan tegen het allerbeste van die plaat.

De grooves van classics als Twist My Arm of Little Bones worden hier aangeboord en de gezonde waanzin van betreurde zanger Gordon Downie haalt hier raspende, krijsende pieken. Verduiveld lekker voor als we eens uit de pandemische lethargie wilden gehaald worden. Drie seconden ver in dit nummer en ons humeur gaat er met rasse schreden op vooruit.

We missen hem nog altijd heel hard, Gordon, maar zijn verweesde colllega’s mogen blijven graven in het archief.