Démira - 'New Voodoo'

Je weet ons wel te prikkelen, Démira. Er zullen weinig lezers zijn die eerder al met je kennis maakten als jonge, Nederlandse producer en songwriter. Geheel onterecht, want na twee jaar te hebben mogen bijleren in Jimi Hendrix' befaamde Electric Lady Studios in Brooklyn is de waslijst aan artistieke referenties enorm. Je songs laten mixen door Joe Visciano (Earl Sweatshirt, SZA), laten masteren door Heba Kadry (Nicolás Jaar, Björk) en samenwerken met engineer Gosha Usov (Frank Ocean, A$AP Rocky) laat je als artiest zonder enige twijfel stevig groeien. En dan zwijgen we nog over de shows in Amsterdam, Parijs, Barcelona, Londen of New York, ondermeer als voorprogramma van Ben Howard, die pré-Covid mochten plaatsvinden.

Deze digitale ep met vier songs is dan ook de kroon op hard werken. De eerste twee tracks, Da Vinci en New Voodoo, werden al eerder op de wereld afgevuurd. De eerste als een soort van vrouwelijke trapmantra met hakkende rhymes en de tweede als een glitterende dancepopsong, wat ons betreft misschien wel de zwakste schakel op deze ep. In elk geval telkens wel gebonden met Démira's typische hoge, wat nasale, Nelly Furtado-achtige stem.

Twee nieuwe songs, Aerial Repeaters en een hiphoppend Pallas geven een tegengewicht met wat meer seriousness en vocale ruimte. Zonder echt van ernst te spreken. Daarvoor is het aanbod bizarre geluidsfragmenten die voortdurend opduiken en deze vier speelse songs tot de rand vullen te groot: van krakende knokkels, ruitenwissers, Furby's, pistoolschoten tot zelfs het aftelmoment op oudejaarsavond.

Dit is een mooi, veelbelovend samenraapsel en een prima visitekaartje voor “meer”, wat ons betreft. “Meer” dan te lezen als “meer vlotte songs”, “iets meer samenhang”, “meer thematische analoge synths” en “meer promotie om fans en aanhoorders plat te kunnen slaan”.

Foto: Michael Didyoung