#DeBetereBasstem - Red House Painters

De diepe bas, de basso profondo of le basse noble: het zijn allemaal synoniemen om de diepe stem te omschrijven die meestal geassocieerd wordt met de heer Leonard Cohen, die naar het einde van zijn lange carrière almaar dieper peilde. Maar ook heel wat anderen deden een meer dan verdienstelijke poging de bodem van de stembanden te verkennen. Een week vol favorieten die mee kunnen dingen naar de Oscar voor de diepste stem. En kom nu niet af met Barry White, voor een keertje niet...

Red House Painters

Het duurt al een minuut en 39 seconden vooraleer het machtige 24 begint open te plooien, maar dan start het beklijvingsparcours écht, en wel met Mark Kozelek in de hoofdrol. Voorwaar een kapoentje, onze Mark van Sun Kil Moon (uitloper van Red House Painters), want vorig jaar schoot hij “en plein public" in een onwelriekende tirade tegen Adam Granduciel van The War on Drugs, die hij beschuldigde van enige luiheid (3 albums in 9 jaar), van het spelen van commerciële bierrock en van "being the whitest band on earth". Om zijn tirade nog wat extra kleur te geven, bracht Sun Kil Moon zelfs een nummer uit met de subtiele titel War on Drugs: Suck my Cock. Afgunst of een vreemde vorm van humor, wie zal het zeggen?

Enfin, even terug bij de les: 24 is zeven minuten van het meest deprimerende en tegelijk meest prachtige op de markt, geplukt uit het album ‘Down Colorful Hill’ uit 1992. Red House Painters is tevens de favoriete groep van die andere vrolijke Mark, Eitzel van American Music Club, die de demo's aan 4AD-label in London bezorgde en zo de Red House Painters hun eerste contract bezorgde. Die pluim mag hij dus op zijn hoed steken.