#DeAfsluiter - The Jam - Down In The Tube Station At Midnight (1978)
De afsluiter van een plaat, daar is hard over nagedacht. Hij moet een blijvende indruk nalaten of een open vraag inleiden. Wat komt hierna?! Zoals de laatste scène in een film. Is het de synthese van het verhaal of is het een bruggetje naar het volgende? Vaak is het een zacht orgelpunt of is het het meest avontuurlijke nummer op de plaat die de richting aangeeft waar de artiest een volgende keer naartoe wil.
We ontdekten The Jam laat, in 1980 met het overheerlijke 'Sound Affects' en de weergaloze passage op Pinkpop 1980, waar elke groep, voor ons van belang, speelde (Garland Jeffreys, Raymond Van Het Groenewoud, Joe Jackson, The Specials, Van Halen, The J. Geils Band, The Jam). Het was ook de periode dat de KRO op Hilversum 3 alle Pinkpopoptredens tussen 22 en 23 uur uitzond.
We leerden er de oerkracht van een powerpoptrio kennen. Straf, to the point en zonder het publiek een adempauze te gunnen rushten Weller, Foxton en Buckler recht naar de finale. En toen moesten we nog terug graven in de catalogus en moesten we pareltjes als 'All Mod Cons', 'Setting Sons', 'In the City' en 'This is The Modern World' nog ontdekken.
Vooral vijfsterrenplaat 'All Mod Cons' was een voltreffer en de finale met Down In The Tube Station At Midnight was een groeier. Het leek een modale popsong, maar bij iedere beluistering kroop hij wat verder onder je huid. Een anti-racisme-song, verteld in de eerste persoon, waarbij hij wordt in elkaar getrapt door rechts tuig in London. Altijd goed voor een BBC-verbanning die het weigerden te spelen door de “disturbing nature” en daarom ook goed voor een tweede toptwintighit. Radio-dj Tony Blackburn klaagde op onnozele wijze de song aan als volgt: "It's disgusting the way punks sing about violence. Why can't they sing about trees and flowers?" Hij had English Rose op 'All Mod Cons' klaarblijkelijk niet gehoord, het onnozel schaap.
Voor de freaks: de geluiden van de metro aan het begin van de song werden opgenomen in St. John’s Wood Station. Vreemd genoeg achtte Weller het nummer niet goed genoeg voor 'All Mod Cons' tot Vic Coppersmith-Heaven hem van het tegenovergestelde overtuigde: "I remember Paul throwing certain songs out of the 'All Mod Cons' album, like Down In The Tube Station, which he rejected largely because the arrangement hadn't developed during the recording session. I said, "Hang on, I haven't even read the lyrics yet, Paul... You should really work on this song, it's great." I was insistent on him reviving it, and once the band got involved and we developed the sound it turned into an absolutely brilliant track, a classic. Maybe we would have come around to recording it later on in the project, but he'd just reached that point of "Oh bollocks, this isn't working, it's a load of crap." " Soms moest ook Weller al eens luisteren.
Machtige finale van een machtige plaat.