De sterren van Les Nuits 2013 (3)
Achtergrond
De redactie van daMusic tuurde door zijn telescoop naar de sterren van Les Nuits tot onze ogen bloeddoorlopen en onze tong tot in het bedauwde gras hing. We ontdekten gelukkig een aantal interessante levensvormen, nevels en sterren aan het firmament die jullie ook gezien moeten hebben. Hier en daar zit er zelfs een zwart gat tussen! Heb je nog niet beslist welke avond van Les Nuits je zou kiezen of heb je net geld teruggetrokken van Vadertje Staat, dan maakt daMusic het je gemakkelijk. Met een van deze supernova's zit je altijd goed op Les Nuits 2013. Vandaag een laatste selectie.

Alexander Cowan en Raphaelle Standell-Preston richtten Blue Hawaii op in Montreal in 2010. Hij is de man van de sounds, zij de vrouw van de zang. Ze brengen sombere, sfeervolle en mysterieuze minimal electro. Blue Hawaii bracht begin dit jaar hun eerste album ‘Untogether’ uit, een verzameling betoverende nummers. De zang klinkt alsof Standell-Preston hem persoonlijk in je oor fluistert. Cowan breit er op zijn beurt dan een lappendeken van geluiden om- en overheen. Benieuwd hoe dit duo de songs van ‘Untogether’ live weet te brengen in de Botanique… (PB)
zondag 12 mei, Museum (uitverkocht)
AlunaGeorge -alles aan elkaar als het u belieft- is het Britse muzikale alter ego van zangeres Aluna Francis en producer George Reid. Als we het duo dan toch met iemand moeten vergelijken, laat het dan de liefdesbaby zijn van Purity Ring en Jessie Ware. Zelden zo’n aanstekelijke nummers gehoord als Your Drums Your Love, Attracting Flies en You Know You Like It. We know we like it. (JD)
zondag 12 mei, Rotonde (uitverkocht)
Arnalds’ muziek staat gelijk aan kinderlijk klinkende liedjes, een iel stemmetje en wijze lyrics als was het goeie raad van onze grootmoeders. Met haar kleine liedjes is ze tegendraads en schopt ze tegen de schenen van alle muzikanten die alles altijd groter, sneller en elektronischer willen zien. Geen grof geweld dus, zelfs amper muzikale begeleiding, maar een artieste die zich kwetsbaar in de handen van haar publiek durft leggen. En dat blindelings vertrouwen kan ervoor zorgen dat de samen gespendeerde tijd tijdens een concert magisch wordt. (SB)
Het nieuwste wonderkind uit de elektronicamuziek heet Daniel Woolhouse alias Deptford Goth. In de schaduw van zijn grote broer James Blake werkt deze Brit langzaamaan aan de grote doorbraak, maar hij toonde ons eerder dit jaar zijn kunnen met zijn wervelend debuutalbum Life After Defo. Welgemikte beats, een breekbare stem gecombineerd met een diep synth-geluid en om de haverklap een gitaarlijntje dat ons doet smullen. (JB)
Als regisseur van muziekvideo’s heeft hij zijn strepen al verdiend, als muzikant timmert hij nu stevig aan de weg. Woodkid, Yoann voor de vrienden, maakte furore met zijn debuutsingle Iron in 2011. Het Franse artistieke talent heeft nu ook zijn eerste volledige album, ‘The Golden Age’, op de markt gebracht. De muzikale bombast afgewisseld met zijn intieme stem zorgt voor kippenvel. Kijk uit naar nummers als I Love You en Where I Live. (MV)
zondag 5 mei, Cirque Royal (uitverkocht)
Ondanks hun warme sound en kleurrijke muziek komt deze band onverwacht uit het hoge noorden, Zweden meer bepaald. Met de bekende knapperd José Gonzalez als prestigieus uithangbord van de groep. Toch is dit geen zijproject van Gonzalez. Integendeel: al lang voor hij solo bekend werd jamde hij met de vrienden Tobias Winterkorn en Elias Araya. En met dank aan deze vrienden wordt zijn stem iets minder serieus, zelfs dansbaar, maar nog steeds even warm. Een waarschuwing is hier dus op zijn plaats: het zal heet worden. (SB)
woensdag 8 mei, Cirque Royal
Ze zijn pas terug uit L.A. waar ze hun laatste album mixten met niemand minder dan Tony Hoffer (M83, Beck, Air, Phoenix, The Fratellis). Het vijftal is al langer bekend voor hun energieke, dansbare en begeesterende live shows. Voorlopig moeten we het doen met de (prima) single Purple and Gold, maar hun album 'Above the Tide' komt uit in de zomer van dit jaar bij EMI en je mag een mix verwachten van post-pop, indie, rock en elektro. (MA)
Jawel, op IJsland is bijna iedereen familie van iedereen. En dat geldt ook voor de duizendpoot die de neef van Olöf is. Qua muzikale stijl liggen ze echter ver uiteen: Ólafur schuwt immers geen beats en electronica naast klassieke instrumenten als piano en strijkers. Naar de Botanique neemt hij eveneens zijn uitgebreid strijkersensemble mee. In zijn heimat wordt Arnalds haast even erg gelauwerd als Sigur Ros en Björk. En ook het buitenland valt langzaam maar zeker helemaal in zwijm. Een kerel om in het oog te houden dus. (SB)