De Progprof: jazz voor rockers

De jaren zeventig betekenden een explosie van nieuwe genres in de muziek. Ook voor iedereen, die zich met jazzrock inliet, bleek het een vruchtbare periode. Komende van progressieve rock, was het voor de Noren van Ruphus een logische evolutie. Dat de groep nu aan herontdekking toe is, heeft Jacob Holm-Lupo (van de Noorse proggers White Willow) goed begrepen. Voor Karisma Records remasterde hij de hele catalogus - zes studioalbums - van het combo. ‘Inner Voice’ is hiervan het voorlopige hoogtepunt.

 

Was het debuut ‘New Born Day’ (1973) nog een elpee vol heavy prog, het jaar daarop evolueerde men met ‘Ranshart’ (1974) naar een meer jazzy sound tussen Yes en Camel. Er was één constante: de gitaar van Kjell Larsen. De ontmoeting met Terje Rypdal was van grote betekenis voor Ruphus, die met het Eurojazz-icoon als producer op ‘Let Your Light Shine’ (1976) voluit de kaart van de jazzrock trok. Het betekende ook de terugkeer van originele zangeres Gudny Aspaas wiens sopraan een gouden licht wierp over de drukke arrangementen.

Jazzrock bleek één van de minst begrepen genres, niet in het minst door de muzikanten zelf. Te veel noten. Ook ‘Let Your Light Shine’ leed hier soms onder, maar het ensemblespel was boven elke verdenking verheven. Rypdal stuurde bij en ‘Inner Voice’ (1977) was een feit. De zes songs klinken tegelijk rijk en compact. Nieuwe toetsenist Jan Simonsen bleek op Fender Rhodes een voortreffelijke keuze. Aspaas, die voor het voltijdse moederschap koos, werd afgelost door Sylvi Lillegaard. Deze blueszangeres én natuurlijk bandleider Kjell Larsen integreerden de rock in het groepsgeluid.

‘Inner Voice’ is jazz voor rockers. Weinig elpees in het genre bereikten zo’n perfecte balans tussen gesofistikeerdheid en emotie. Benieuwd of het straks te verschijnen ‘Flying Colours’ (1978) dit niveau met dezelfde bezetting kan handhaven.

Alle studioplaten van Ruphus verschijnen in hun geremasterde versie op Karisma Records.