De Progprof - Intelligent instrumentaal

‘A Secret Place’ is een instrumentaal album van vier Duitse multi-instrumentalisten. Geef toe: het had een oefening in Teutoonse bombast kunnen zijn. Men had kunnen struikelen over een mijnenveld van metalclichés. Een wedstrijd noten racen. Het had een festival van de wansmaak kunnen zijn.

Maar niets van dat alles op ‘A Secret Place’. Dit is integendeel een album waarop diverse stijlen beheerst worden en elkaar subtiel voor de voeten lopen. Dit is een plaat die temporiseert, die uitpakt met grote dynamische verschillen en die de spanning filmisch opbouwt.

Wat we horen op ‘A Secret Place’ ligt voorbij progmetal. Artrock is een betere want elastischere term. Ga maar eens na: The Perfect Element is speelse progfunk. The Steps To The Precipice en zelfs het Dream Theater-achtige titelnummer staan dichter bij jazzrock dan metal. New Reality klinkt soms als een voortdenderende trein, maar men staat op tijd op de rem en slaat linksaf. In Äggressor zit veel meer Tool dan pakweg Symphony X.    

Een titel als Circus Maximus roept met ruim elf minuten op de teller spektakelverwachtingen op, maar het resultaat is ronduit anti-spectaculair en anti-heroïsch. Moed en zelfopoffering horen we hier niet; veeleer een Romeins publiek dat zucht onder de middagzon en slaven die de paarden van hun wrede eigenaars met moeite kunnen mennen. Het leven in en rondom het Circus Maximus met zijn dagelijkse uitzichtloosheid en getemperde ambities. Een boulevard of broken dreams.  

Een instrumentaal progalbum, vaak laten we het zelfs in de afgeprijsde bakken liggen. Maar we hebben een boon voor ‘A Secret Place’. Omdat het vakmanschap en liefde voor dat vak uitstraalt. En omdat het zoveel intelligenter is dan we eerst dachten. Force Of Progress heet de band. Onthoud die naam en doe jezelf een plezier.

‘A Secret Place’ van Force of Progress is verschenen bij Progressive Promotion Records.