De Progprof - Familiaal geweld in poldersymfo
Opvallende vaststelling in de Nedersymfo: het betere werk komt tegenwoordig uit het warme familienest. Huiskamervlijt met het professionalisme van een gevestigde band. Vorig jaar hadden we het uitstekende debuut van Skylake rond de broers Laan (van vader-toetsenist Erik van Silhouette). Op een andere tak van de Silhouette-boom zit de familie de Graeve. De zoetgevooisde stem van Brian de Graeve is één van de mooiste uit de Nederlandse scene. De sopraan van partner Marjolein ligt als een sluier over een droomwereld. Oudste zoon Geoffrey speelde de baspartijen in, jongste zoon Duncan zingt harmony in het openingsnummer. Samen met Silhouette-drummer Rob van Nieuwenhuijzen zijn ze de kern van Realisea op het debuut ‘Mantelpeace’.
De elf nummers hebben een lange rijpingsperiode achter de rug. Sommige gaan tien jaar terug, en de familie de Graeve plukt er nu de vruchten van. ‘Mantelpeace’ is één van die albums die je met een stel frisse oren naar symfonische rock doen luisteren. In een genre dat al een halve eeuw meegaat en soms belegen klinkt, wil dat wat zeggen. In de titel hoor je evengoed ‘Mantelpiece’ als ‘Mental Peace’; Brian de Graeve had tot aan de releasedatum niet kunnen vermoeden hoe we daar in deze coronatijden zo naar zouden snakken.
Realisea is muziek zonder weerhaakjes, maar wel zo avontuurlijk als symfo kan zijn. Vooral het lekkere gitaarspel doet de compacte nummers tot leven komen. Niet enkel van vaste live gitarist Rindert Bul en Bart Laan, maar ook internationale gasten als Michel st-Père (Mystery) en Simon Rogers (Also Eden). Dat het allemaal organisch klinkt, heeft te maken met de aanwezigheid van klassieke instrumentatie als viool, harp, fluit en klarinet. Hoornist Ger Otten legt fraaie accenten in sterke nummers als Circles Of Silence en Our Stage.
Een echt concept moet je achter dit album niet zoeken, elke song vertelt zijn eigen verhaal. Toch zijn waarheid en droom terugkerende thema’s. Zoals de droom van de fan en de muzikant waar hij naar opkijkt. De albumopenende gitaarklanken komen van veteraan Aldo Adema van Egdon Heath waarvan de Graeve fan van het eerste uur was. Het slotnummer Our Stage is een kritiek op de teloorgang van live muziek ten voordele van knoppendraaiende deejays. Het juichende live applaus op het einde is dan ook niet mis te verstaan: de droom van live optreden mag niet verdwijnen.
De mix kwam in de handen terecht van Bart Laan (Skylake), misschien wel de grootste belofte uit de huidige Nedersymfo. Laan goot alles in een glorieus reliëf zodat ook de onderliggende vocalen en gitaarpartijen de aandacht krijgen die ze verdienen. Laan heeft er mee voor gezorgd dat ‘Mantelpeace’ de luisteraar omspoelt als een weldadig bad.
‘Mantelpeace’ van Realisea is verschenen bij Freya Records.