De Jeugd, Vertegenwoordigd
Achtergrond
Wie had gedacht dat De Jeugd Van Tegenwoordig na hun viering van het superdecennium languit in een chaise longue, kersenpitje onder de voetjes, versterkend likeurtje binnen handbereik, het geld te tellen had, heeft het naar alle waarschijnlijkheid bij het rechte eind. Maar onder het motto: “Er kan altijd nog wel wat bij”, komt nu het coveralbum ‘De Jeugd, Vertegenwoordigd’ uit. Bijna iedereen tevreden.
Vreemd overigens dat dit album nu pas uitkomt. Een meer gepaste datum zou tijdens de feestdagen geweest zijn; dan kon de nonkel op het kerstfeest u vol trots deze verzamelaar onder de neus schuiven. Jong, hip en met namen als Raymond Van Het Groenewoud, Frank Boeijen en Guus Meeuwis het bewijs dat die muziek waar hij altijd zo mee boft best wel nog baanbrekend kan zijn. Nou ja.
Sterrenstof, na Watskeburt misschien wel het bekendste nummer van het viertal, wordt keurig gecoverd door New Cool Collective, Guus Meeuwis en Nielson, een Nederlandse singer-songwriter die in onze contreien evenveel bellen doet rinkelen als een kerstboom na zijn jaarlijkse verbranding. Keurig, in de zin van: gewoontjes. Wat je van New Cool Collective mag verwachten: heel wat toeters en blazers waardoor het nummer zo op het einde van een talkshow kan ingezet worden.
Trafassi, op zijn beurt, slaat helemaal de dubbele bodem van het nummer Stofzuiger mis en brengt, na zijn hits Wasmasjien en Strijplank ,een nummer over – inderdaad - een echte stofzuiger. Toch enkele bonuspunten voor het slot van het nummer, waarop Trafassi tijdens de zin “Want die zak moet léég”, er met zijn stem in slaagt echt het geluid van een loeiende stofzuiger na te doen. Voeten omhoog potverdikke!
Kunnen verder ook een stevige poetsbeurt gebruiken: de ongeïnspireerde covers van Glennis Grace (wie?), en Re-Play, een Rotterdamse r&b-groep uit de begindagen van het millenium. Google was in dit geval onze vriend.
Wat dan wel weer door de beugel kon, was de cover van Wij Zijn Vuilnisman van bietgroep The Kik. Wij zeggen bewust “biet” want het blijven Hollanders. De aanzet van het nummer lijkt dan ook op iets wat in bocht zeven op Alpe d’huez voor de nodige suspens zou zorgen, maar wie volhoudt, zal toch een aanstekelijk refrein terugvinden. Eentje dat we bij een lauwe pils graag in het achterhoofd willen houden.
De betere nummers komen dan ook van Belgische bodem. Nederlanders mogen ons bij deze gerust van chauvinisme beschuldigen, maar Raymond Van het Groenewoud benadert met Deze Blanke Jongen Komt Zo Hard het nummer met een perfect afgewogen snuifje currypoeder in de naad. Een schouderwiegend, Indisch deuntje neemt het nummer mee naar de gouden regels van de etiquette. “Sletjes” worden “dames” en ”komt zo hard” wordt vervangen door “in de maat”, “weet waar het op staat” en “komt zo laat”. Female orgasms, Raymond cares!
De stinkende gitaren van Triggerfinger en de ordinair zwetende stem van Ruben Block lenen zich dan weer perfect tot een cover van Sexy Beesten. En ook Daan kon net genoeg boeien tijdens 100 Dollar Bill, een Engelse cover van Een Barkie, geheel in zijn eigen minimalistische stijl. Het is alleszins meer te genieten dan het Amsterdamse accent van Peter Beense, die haast na elke zin zijn Jommeke-Spaans bovenhaalt.
Maar uiteindelijk is elk nummer best wel te genieten voor wie fan is van bovengenoemde artiesten of van De Jeugd Van Tegenwoordig in het bijzonder. U mag zelf kiezen wie uw voorkeur wegdraagt en let verder niet op deze bokkige fan van het eerste uur, die door dit coveralbum tot het inzicht gekomen is dat er werkelijk al tien jaren van zijn jeugd voorgoed zijn weggevaagd.