De jaren 00 volgens Floris De Decker (Team William)

Achtergrond

Het einde van 2009, en dus ook het einde van 'de jaren 00' is in zicht. Van Teenage Dirtbag tot Nickelback, van Tokio Hotel tot System of a Down en van Tiësto tot een lief, klein konijntje; we weten het helaas nog allemaal. Maar wat moeten we volgens mensen die daarvoor betaald worden écht onthouden uit de voorbije tien jaar? Aflevering 4: Floris De Decker.

De jaren 00 volgens Floris De Decker (Team William)



De plaat die erin slaagde om zelfs de druilerigste zomerdagen in vrolijke friscokleuren te laten veranderen, stond dit jaar op naam van Team William. Nadat ze op Humo's Rock Rally 2008 met de bronzen medaille aan de haal gingen, zag het viertal in ijltempo podia van Londen, over Canada en New York tot een uitgelaten Wablieftent op Pukkelpop. Catchy, absurd en prettig gestoord zijn zowat de woorden die hun muziek typeren. Even kijken of zanger Floris De Decker knotsgekke inspiratie haalde uit het afgelopen decennium. 

 

1.    Beste album van het afgelopen decennium?

'Apologies to the Queen Mary' - Wolf Parade

Deze plaat is één gigantische adrenalinekick, volgestouwd met absurde teksten, catchy orgelriffs, van de pot gerukte songstructuren, vocals die je hart doen bloeden, onweerstaanbare gitaarriffs, buitenaardse synthmelodieën en surrealistische humor. Kortom, alles wat een mens nodig heeft.

2.    Beste song van het afgelopen decennium?

The Skin of my Yellow Country Teeth - Clap Your Hands Say Yeah

Dit is voor mij dé dansplaat van de laatste tien jaar. Het is onmogelijk om hierbij niet tegen de muren op te springen, terwijl je je beste danspasjes bovenhaalt in je slaapkamer. Alec Ounsworth heeft trouwens hét mooiste en meest intrigerende stemgeluid van de afgelopen tien jaar. Elke dj die deze plaat niet bijheeft, is GEEN dj! Laat ons dat voor eens en voor altijd afspreken.

3.    Memorabelste muziekmoment?

Isaac Brock van Modest Mouse, die in de AB telkens weer zijn zangstatief kapotsloeg waarna een podiumassistent het steeds weer kwam vervangen. En dat zo een zestal keer na elkaar. Humor en totale overgave in één man. Wat een man!

4.    Wat was de opmerkelijkste hype van de afgelopen tien jaar en waarom?

Autotune en allerlei andere digitale effecten op r&b-stemmen. Telkens wanneer ik zo'n digitaal bewerkte r&b-zangeres hoor, krijg ik spontane kotsneigingen. De eerste vijf keer was het nog grappig, maar de volgende zes miljard geautotunede r&b-zangeressen waren er te veel aan. Stop! er! mee! Nu! Nee, serieus. Nu! Stop!

5.    Welke artiest/groep moeten onze lezers zeker nog ontdekken voor het einde van dit decennium?

Matt & Kim. Een jongen en een meisje. Een synth en een drumstel. Een lach en een traan. En massa's fun uit Brooklyn. Blijkbaar de meest vruchtbare plaats op aarde voor fijne indie-pop (zie ook MGMT, Vampire Weekend, ...).

6.    Van welk album werd je het afgelopen decennium wild, maar wekt nu eerder het schaamrood op?

Ik schaam me nooit voor "foute" muziek waar ik ooit naar geluisterd heb. Integendeel, ik koester die platen.

7.    Bij welk muzikaal moment was je zelf niet aanwezig, maar zou je nu veel geld voor over hebben om het alsnog te kunnen beleven?

Het optreden van Jason Lytle (de frontman van wijlen Grandaddy) in de Botanique. Jason = God. En God = de max.

8.    Hoe zou je eigen supergroep eruit zien als je mag kiezen uit muzikanten die het afgelopen decennium faam gemaakt hebben?

Jason Lytle aan de zang, teksten van Stephen Malkmus, Kim (van Matt & Kim) aan de drums, Spencer Krug (Wolf Parade, Sunset Rubdown) aan de keys, Isaac Brock (Modest Mouse) op gitaar, banjo en backing vocals, en Kim Deal aan de bas en backing vocals.

23 december 2009