De J-M. Aerts-files: Jo Lemaire - La Mémoire En Exil (1983)

Het zijn er intussen honderden en toch gaan we een hoogst persoonlijke greep doen en een aantal J.M. Aerts-producties aan u voorleggen. Jean-Marie René Albert Aerts (° Zeebrugge, 25 mei 1951) die in de eerste helft van de seventies aan de slag ging als gitarist bij Split, de groep van Luc Vankessel en via Louisette en Johan Verminnen bij Arno Hintjens terecht kwam in TC Matic, waar hij ook al snel aan de productionele knoppen zat en binnen de kortste keren het halve Belpopleger aan zijn trommelvliezen blootstelde en sonisch op eigenzinnige wijze de wereld in trapte. Niet minnetjes en op gelijke hoogte met pakweg, Martin Hannett, met dit verschil dat Jean-Marie er nog altijd bij is en nog regelmatig, als de goesting en de klik er is, zijn ding doet.

Jean-Marie Aerts beweerde ooit dat hij niet vies was van commerciële producties, maar dat hij er geen talent voor had. Nou moe, dan was 'Concorde', de lp die hij in 1983 producete voor Jo Lemaire de gigantische uitzondering op de regel, want dit klinkt als een klokje.

Het was Lemaires eerste soloplaat na drie langspelers met begeleidingsgroep Flouze, waarvan ze scheidde nadat ze ook for real scheidde van Philippe Depireux, drummer van Flouze. Je weet wel: Je Suis Venue Te Dire Que Je M’en Vais in de praktijk omgezet. Na deze dubbele scheiding verhuisde ze naar Bilzen met nieuwe vriend en muzikale sidekick Fa Vanham (voorheen bassist bij oerlimbogroep Womega)? die voor 'Concorde' quasi alle muziek schreef en arrangeerde.

'Concorde' heeft een Engelstalige en Franstalige kant, waarbij het Frans haar uiteindelijk toch veel beter lag dan het Engels. Daar zat altijd al een forse rand Franglais aan, die soms storend werkte. Aerts leverde een topproductie af die perfect balanceerde tussen analoog en digitaal, tussen synths en authentieke klanken, waarbij hij er "gitaristiek" zijn volle gewicht tegenaan gooide.

Het resultaat is een knappe (gouden!) plaat waarvoor Aerts heel zijn team weer in stelling bracht inclusief Christian Ramon en zijn ICP-studio en zelfs de huisfotograaf en vormgever van TC Matic, de bijzonder loyale Danny Willems uit Oostende.