De hypes van 2010: een vooruitblik (2)
Achtergrond
Nu de lege champagneflessen opgehaald zijn en de kerstversiering terug op zolder ligt, is iedereen weer met de voeten en oren in een nieuw jaar beland. Ook benieuwd wie dit jaar de nieuwe Mumford & Suns, Isbells of Customs zullen zijn? daMusic schuimde al even het muzieklandschap voor u af en schotelt u ook deze week weer vier beloftevolle bands voor die in 2010 wel eens potten zouden kunnen breken. Deel twee for your reading pleasure!
Doekjes windt dit Brits trio er niet om. Stevige gitaarrock met een lekker rock'n roll gehalte, creatieve ritmesecties die aanleunen bij de sound van The Raconteurs en een stem die ons doet denken aan The Kills. De single Death By Diamonds And Pearls surplast nu al op Stubru en ook een nummer als I Know What I Am verdient de nodige airplay. Bovendien is het niet altijd een glimlachend, up-tempo feest en kan Band of Skulls best iets tragisch-melancholisch hebben zoals tijdens Fires. Geen wonder dus dat een plaatsje in het voorprogramma van The Black Box Revelation welverdiend is.
Everything Everything is niet langer exclusief gelinkt aan dat livealbum van Underworld, maar is vanaf nu vooral de naam van een muzikaal kwartet uit Manchester. De naam zegt het: het viertal maakt "everythingeverythingpop", een eclectisch allegaartje van Britpop, ritmische progrock en harmonische pop. In een nummer als Sufragette Sufragette slaan ze dan ook wild om zich heen met aritmische tempowijzigingen, verstrengelde zanglijnen en welgemikte gitaarriffs zonder dat het nummer écht aan popgehalte inboet. De stem balanceert tussen die van Bloc Party en Mew en koppelt melodische zanglijntjes aan ritmisch eigenzinnige fraseringen. Gedaan met eenvoudige pop: tijd voor Everything Everything.
Cymbals Eat Guitars is een viertal uit New York City, de metropool waar de afgelopen twee jaar maar weinig fout leek te kunnen gaan. En ze verloochenen wat dat betreft niet bepaald hun roots. De band legt zich op hun debuut 'Why There Are Mountains' toe op alternatieve gitaarrock met een sterke hang naar de wispelturigheid van Pavement en de experimenteerdrift van The Sea And Cake. Dat levert een ouderwetse goede groeiplaat op waar we voorlopig nog wel even zoet mee zijn, maar die tegelijkertijd reikhalzend doet uitkijken naar de nabije toekomst van deze band.
Ernest Greene aka Washed Out gaat wat explicieter te werk. Hij produceert met vintage keyboards popmuziek waar de nostalgie naar de 1980s vanaf druipt. De lo-fi productie geeft daarbij het gevoel dat je daadwerkelijk naar een oude cassette aan het luisteren bent. Je hebt nu eenmaal retro en retro. Singles als Belong en Feel It All Around zullen in de zomer van 2010 hun dienst bewijzen als perfecte soundtrack voor autoritten tijdens dewelke de airco het begeeft. Ook geschikt voor liefhebbers van Boards Of Canada en M83.
(MDe, MMa)