De geniale arrangementen van Wil Malone

Misschien zal de naam Wil Malone je niet heel veel zeggen. Toch weten we haast zeker dat velen onder jullie minstens één van diens geniale strijkersarrangementen heeft gehoord. Officieel is hij producer, componist en arrangeur, maar vooral om die laatste twee staat hij bekend. Malone wordt in 1952 geboren in Hornsey, Noord-Londen en na in enkele bandjes te hebben gespeeld, begint hij bij Morgan Studios als huisarrangeur om vervolgens freelance zijn weg te vervolgen. In de decennia die volgen werkt Malone met de grootsten in de muziekwereld en voorziet hun werk van schitterende en herkenbare strijkersarrangementen. Wij selecteerden voor u een aantal bekende en minder bekende voorbeelden. 

The Verve - History (1995)

Zowat alle strijkersarrangementen voor de liedjes van de Britse band The Verve zijn van de hand van Wil Malone, met name die op 'A Northern Soul' (1995) en succesalbum 'Urban Hymns' (1997). Zijn mooiste arrangement voor deze band is waarschijnlijk History, een meeslepend liedje waarvoor het gedicht 'London' van William Blake de inspiratie was. De strijkers openen de song op grootse wijze en gaan net voor de eerste zanglijn van Ashcroft naar de achtergrond om later weer langzaam terug te keren en op de goede momenten het nummer te accentueren. Dit zorgt voor een prachtige lading. Naar het einde toe halen de strijkers nog een keer uit. Als The Verve er in 1999 de brui aan geeft nadat eerder gitarist Nick McCabe is opgestapt, gaat zanger Richard Ashcroft solo. En hij neemt wederom Wil Malone onder de arm. Niet zonder succes, zoals het volgende voorbeeld laat horen.

Richard Ashcroft - A Song For The Lovers (2000)

De eerste single van solodebuutalbum 'Alone With Everybody' zou met gemak op 'Urban Hymns' kunnen staan. Dat is ook niet vreemd. De drummer op het album is niemand minder dan Peter Salisbury van The Verve en de hits van 'Urban Hymns' kwamen uit Ashcrofts pen. Maar er is nog een reden: Wil Malone. Net als in het vorige voorbeeld opent ook A Song For The Lovers met grootse en meeslepende strijkers, die meteen de toon zetten. Het heeft een beetje weg van Ennio Morricones soundtrack voor Sergio Leones film 'Once Upon A Time In The West' (1968). In de coupletten zijn de strijkers heel minimaal, maar tijdens de refreinen komen ze naar de voorgrond. Daardoor springen die refreinen eruit en krijgen ze een nog grotere emotionele lading mee.

Adele - Hometown Glory (2008)

Hometown Glory is de afsluiter van '19', het krachtige en overtuigende debuut van Adele. Een debuut dat ze nooit meer zou overtreffen. Dat geldt ook voor dit juweeltje, opgebouwd rond een werkelijk schitterende pianopartij. Het liedje was echter nooit zo mooi geworden zonder de sublieme arrangementen van Wil Malone. Heel subtiel hoor je de strijkers samengaan met die pianopartij. Naar het einde van de song laten ze elkaar los, als de strijkers qua noten de hoogte in gaan, iets wat hij wel vaker doet.

Massive Attack - Unfinished Sympathy (1991)

Het laatste voorbeeld, dat we u voorschotelen, is misschien wel het bekendste arrangement van Wil Malone: Unfinished Sympathy van Massive Attack, afkomstig van debuutalbum 'Blue Lines'. Ondanks dat de naam op de hoes van de single werd ingekort tot Massive heeft de band die nooit officieel veranderd, zoals vaak beweerd wordt. In de credits staat namelijk gewoon Massive Attack. Dat terzijde. In 1998 vertelde Grant “Daddy G” Marshall dat het tot stand komen van de klassieker een magisch moment was en dat zoiets maar één keer in je carrière gebeurt. Hij heeft gelijk. Maar zou het ook zo goed zijn geworden zonder dat prachtige en soms dreigende arrangement van grootmeester Malone? Wij denken alvast van niet. Zodra die herkenbare triphopbeat invalt, zetten de strijkers meteen in. Het knappe aan dit arrangement is dat het op precies de goede momenten wisselt van dreigend naar melancholisch. Dan versta je je vak. Het mooiste stuk begint vanaf minuut drie. De lage en dreigende strijkers bouwen op naar een werkelijk prachtig passage. Om te janken, zo mooi.

U kunt nu even verder met deze voorbeelden, maar er zijn nog veel meer arrangementen die onderstrepen hoe geniaal Wil Malone is. Hadden we Lonely Soul (1998) van UNKLE feat. Richard Ashcroft al vermeld? Dan kun je die alvast aan de voorbeelden toevoegen.

Foto: https://soundcloud.com/wilmalone