De favorieten van Mintzkov

Achtergrond

Begonnen onder de naam "Mintzkov Luna", bestaat de band rond Philip Bosschaerts intussen tien jaar. Ergens onderweg verloren ze die "Luna", maar brachten ze wel drie knappe albums uit en speelden ze heel Vlaanderen plat. Tijd voor een feestje, dus. Én een terugblik.

Wij vroegen de vijf bandleden elk naar hun favoriet uit hun repertoire en lieten hen uitleggen waarom zij uitgerekend dat nummer uitkozen.

Lies Lorquet (bas)

Hitman (uit 360°)

Ik herinner me een festival in de late zomer, in de bossen en velden van Nederland. Misty Fields was de naam, maar vervang de mist maar door opwaaiend zand en stof. Als een van de laatste nummers zetten we Hitman in. Maar Philip vergeet z'n tekst in strofe drie, kan zich niet herpakken en beslist dan maar om op goed geluk een nieuwe strofe uit te vinden.

Wat volgt is een reeks heel onduidelijke en onflatterende grimassen om aan te geven wanneer we het refrein inzetten. Ik gok dat we de strofe uiteindelijk zes keer langer hebben gespeeld dan bedoeld en het refrein vier keer foutief ingezet hebben. Een veld verbijsterde Nederlanders vraagt zich af waarom we opeens progrock spelen.

Min Chul Van Steenkiste (drums)

Opening Fire (uit Rising Sun, Setting Sun)

Ik vind Opening Fire heel leuk om live te spelen. Het is ook onze eerste echte meezinger!In het beginstadium was het trouwens nog een wals, maar gaandeweg werd het een popnummer.

In het begin dacht ik altijd dat het over een gouden schoen ging: "Aim for the golden shoe" (ipv , red.). Maar dat heb ik wel vaker als ik naar nummers luister en de tekst niet ken. (lacht)

Philip Bosschaerts (zang en gitaar)

Cargo (uit M for Means and L for Love)

Cargo was een van de eerste nummers die we schreven voor de eerste plaat. Ik schreef het heel snel en de basis is eigenlijk nooit veranderd. De arrangementen kwamen heel vlug en vloeiend, en het zat meteen juist. Sommige nummers hebben veel werk nodig, andere niet.

Op het eerste gezicht is het een vreemd nummer. Het heeft geen refrein en het bevat maar drie secties achter elkaar. Niet bepaald de perfecte popsong, dus. En toch is dit een van de weinige Mintzkov-nummers dat bij al de leden in hun top vijf staat, denk ik.

De tekst moet trouwens een van de beknoptste zijn die ik al schreef. Ik herhaal veel zinnen. Ik had gerust een langere tekst kunnen schrijven, maar dat had de dreigende sfeer teniet gedaan. 

We spelen het ook nog steeds graag live, maar het werkt niet overal. De perfecte plaats moet een middelgrote club zijn en de zaal moet vol staan. Dan werkt het, liefst als opener. Dan krijgt het de plaats, sfeer en ruimte die het nummer volgens mij verdient.

Pascal Oorts (keyboards)

Gemini (uit Rising Sun, Setting Sun)

Gemini is een nummer waarvoor het lang heeft geduurd voor we een 'bandversie' hadden. De plaatversie is pas ontstaan tijdens de preproductie van 'Rising Sun, Setting Sun'. Voordien speelde Phil het vaak solo tijdens een bisronde. Het is zelfs lang onzeker geweest of Gemini ooit op een Mintzkov-plaat zou terechtkomen.

Ik ben vooral fan van de twee delen waaruit Gemini bestaat. Het eerste rustige deel en het tweede, epische deel. Het is ondertussen trouwens ook een vaste waarde geworden in onze liveset.

Daan Scheltjens (gitaar)

Rising Sun, Setting Sun (uit Rising Sun Setting Sun)

Toen we in Kopenhagen een van de eerste keren Rising Sun, Setting Sun live speelden, viel ik halverwege de strofe in, maar op de verkeerde tel. En dat bleef ik ook de rest van het nummer volhouden.

Het hele nummer lang was ik ervan overtuigd dat de hele groep het nummer fout speelde, tot de vier anderen mij achteraf verzekerden dat ik de enige was die er compleet naast zat. En toch, stiekem denk ik soms nog dat zij het waren.