De clashes van Pukkelpop 2018 (2/2)

Voorbeschouwing

Binnenkort is het weer Pukkelpop. Van zodra het tijdschema online staat, start voor ons het puzzelen om op die vier dagen toch maar zoveel mogelijk concerten mee te pikken. Omdat we geen fans zijn van het halve werk, zitten daar ook deze editie een aantal dilemma’s tussen. Aan u de keuze.

Op de derde festivaldag zorgen enkele talentvolle Belgen voor een dilemma. Het Kortrijkse Amenra (vrijdag, 21u45-22u45, Marquee) staat daar lijnrecht tegenover Brusselse trots Roméo Elvis (vrijdag, 21u45-22u45, Dance Hall).

Moeten we Amenra eigenlijk nog wel voorstellen? Deze heren zijn eigenlijk gewoon de voortrekkers van de Belgische metalscene. Hun jongste album ‘Mass VI’ lokte zowaar enkel lovende reacties uit, en ook binnen onze eigen redactie werd het gesmaakt. Als u klaar bent om uw ziel te laten verscheuren, laat Amenra dan gewoon genadeloos op u inhakken met de metal van het heden en de toekomst.

Roméo Elvis daarentegen is andere koek. Geen bruuske gitaren en schorre keelklanken hier, wel rauwe hiphop uit hellhole Brussel. Roméo timmert steevast aan zijn weg naar succes en plaveide zich met ‘Morale 2’ alvast een pad naar het buitenland. Laat het feit dat zijn songteksten in het Frans zijn u niet tegenhouden, want zijn liveshows zijn legendarisch. Hij neemt trouwens ook zijn goede vrienden Caballero en JeanJass mee. Bruxelles arrive!

Ook in de vroege nacht is het twijfelen geblazen. Enerzijds treffen we de razendpopulaire Travis Scott (vrijdag, 01:00-02:00, Main Stage), terwijl Madensuyu (vrijdag, 01:00-02:00, Club) elders de nacht op gang trekt.

Travis Scott bracht pas nog zijn nieuwe plaat ‘Astroworld’ op de markt. Dat de reacties veelal uiteenlopend waren, doet natuurlijk niets af aan het feit dat hij een van de zwaargewichten in de scene is en op veel verlanglijstjes van hiphopfans staat. Daarnaast heeft hij ook nog een bijna onverslaanbare livereputatie.

Maar ook Madensuyu is niet van de poes. In februari wisten ze nog de Handelsbeurs uit te verkopen, waar ze overtuigden met een mix van klassiek, postrock en breakbeat. Iets wat op hun jongste album al goed te horen was, maar live nog beter tot zijn recht komt. Het geluid van de toekomst? Hierzo!

 

Ook de slotdag komen we niet door zonder keuzestress. ’s Namiddags moeten we al beslissen of we de sloopmuziek van $uicideboy$ (zaterdag, 16u45-17u35, Marquee) verkiezen boven de verblijdende strandmuziek van Møme (zaterdag, 16u45-17u35, Dance Hall).

Het duo $uicideboy$ heeft de hardnekkige reputatie hun stage met de grond gelijk te maken. Populaire hiphopduo’s als Migos of Rae Sremmund verbleken dan ook gewoon naast de zelfmoordboys. De heren uit New Orleans schotelen u veel uitdagender instrumentaaltjes voor door niet de populaire hiphopclichés te volgen, maar eerder voor een duister en agressief zijpad te kiezen. Ook vocaal zijn ze veel snediger dan het merendeel van de populaire rapartiesten. Wilt u zich voorbereiden? Hun single Paris is alvast een goed begin.

Rustiger gaat het eraan toe bij Møme. Die naam zegt u misschien niets, maar als we u vertellen dat zijn muziek bijna naadloos aansluit bij die van Petit Biscuit, zal u zich allicht wel een beeld kunnen vormen. Tropisch, zwoel, high pitched en minimalistisch zijn de woorden die het goed omschrijven. Een goede manier om uw benen op te warmen is het zeker.

Gaan we in de vooravond voor de baanbrekende jazz van Gogo Penguin (zaterdag, 19u30-20u25, Club) of eerder voor de grofgebekte en kritische elektronische punk van Sleaford Mods (zaterdag, 19u25-20u25, Castello)? Met andere woorden: gaan we voor Manchester of Nottingham?

De jazz van Gogo Penguin zomaar jazz noemen zou wat kort door de bocht zijn. Het trio gaat voor een kruisbestuiving van jazz met breakbeats, klassiek, rock en triphop. Ze worden dan ook vaak in een adem genoemd met Badbadnotgood en Kamasi Washington. Hun songs creëren ze dan wel digitaal, maar live brengt Gogo Pinguin ze honderd procent puur met enkel piano, drum en basgitaar. Onlangs brachten ze hun tweede plaat ‘A Humdrum Star’ uit bij Blue Note, een van de grootste labels in de jazzwereld.

Politiek en festivals gaan eigenlijk niet samen, de vips niet meegerekend uiteraard, maar voor Sleaford Mods durven we een uitzondering te maken. Met de nieuwe plaat ‘English Tapas’ en een verse sixpack pils onder de arm zal het über-Britse duo ons op Pukkelpop probleemloos een geweten schoppen. Aan variatie doen de heren niet bepaald, maar de intensiteit en authenticiteit waarmee ze hun sociale bewogenheid op eigengereide en donker cynische wijze op u af vuren, zijn legendarisch.

We kunnen de vierdaagse niet afsluiten zonder tweestrijd: gaan we samen met de grote massa voor dé hiphopper van het moment, Kendrick Lamar (zaterdag, 23u45-01u, Main Stage) of laten we ons samen met gemoedsrustzoekende zielen onderdompelen door de dromerige indiepop van Cigarettes After Sex (zaterdag, 23u45-00u45, Club)?

Op enkele jaren tijd heeft Kendrick Lamar zich tot de ontegensprekelijke koning van de hiphop weten op te werken. Al sinds 2015 met het ambitieuze ‘To Pimp A Butterfly’, maar vooral na zijn recentste moddervette rapplaat ‘DAMN.’ is Lamar de absolute top. Hij kreeg begin dit jaar als allereerste popartiest zelfs de prestigieuze Pulitzerprijs. Ook live heeft hij zijn reputatie mee, al liet hij onze man eerder dit jaar in het Sportpaleis wel op zijn honger zitten. Een rematch op de weide van Pukkelpop dus…

Wie eerder de rust wil opzoeken kiest beter voor Cigarettes After Sex. Met zijn sfeervolle, weemoedige indiepop (denk ook Beach House) met scheutjes shoegaze (denk ook Slowdive) weet Greg Gonzalez zijn luisteraars op kousenvoeten in te pakken. Songs als Affection, K, de REO Speedwagon-cover Keep On Loving You of het recente Crush nestelen zich comfortabel in je gehoor en maken het daar graag knus en gezellig.

Patrick Blomme & Jeroen Poelmans