De 9 van '94: Live - Throwing Copper

Flashback

Dit najaar keren we negen weken lang terug naar 1994. Het jaar waarin 'Pulp Fiction' een bioscoophit was, de wereld kennis maakte met Friends en Nelson Mandela president van Zuid-Afrika werd. Wij bij daMusic kijken vooral naar de muzikale jaarrekening en die is meer dan positief. 1994 staat bol van de klassiekers, al leren we dit weekend dat niet elke klassieker een instant succes is. Vraag dat maar aan de heren van Live.

De prijs voor beste bandnaam hadden Ed Kowalczyk en zijn maten hoogstwaarschijnlijk niet voor ogen, maar als u weet welke verschrikkelijke alternatieven er de revue zijn gepasseerd (Club Fungus, Action Front om er maar twee te noemen), is Live niet de slechtste keuze. Jarenlang speelde de band in kleine cafeetjes en bars om zo een "Live" reputatie op te bouwen (we proberen het aantal woordspelingen te beperken, echt waar), een reputatie die hen in 1991 een platendeal bij Radioactive Records opleverde.

Terwijl strakke optredens geven geen probleem was, liet het songmateriaal nog wat te wensen over. Een band is maar zo sterk als haar beste songs, iets waarvan debuutplaat ‘Mental Jewelry’ er niet al te veel in de aanbieding had. Daar zou drie jaar later serieuze verandering in komen. Live kroop opnieuw de studio in en deed, net als voor ‘Mental Jewelry’, beroep op Jerry Harrison (Talking Heads). Band en producer waren ondertussen op elkaar ingespeeld, wat tot wederzijdse beïnvloeding leidde.

Op 19 april 1994 verscheen ‘Throwing Copper’ wereldwijd in de platenwinkels, maar bleek geen instant hit. Het album bereikte pas een jaar na datum de eerste plaats in de Amerikaanse hitlijsten. Ook de singles sloegen aanvankelijk niet aan. Als we nu terugkijken lijkt dat volslagen onzin, maar een topsong als I Alone raakte niet verder dan een achtendertigste plaats. In onze contreien bereikte het nummer slechts de twintigste plek in de charts. Een dijk van een nummer, gepokt en gemazeld in de ninetiessound, maar nergens haalde hij het beoogde succes.

Hetzelfde verhaal voor Selling The Drama. Nu geldt dat nummer als dé Live-klassieker, maar het mainstream succes bleef uit. De R.E.M.-achtige vibe en de aan grunge schatplichtige videoclip maakten dat het alle ingrediënten had om een grote hit te worden, maar uiteindelijk bereikte het nummer vooral bij onze noorderburen een cultstatus, een status die hen in 2017 nog een plekje op het hoofdpodium van Pinkpop bezorgde. Selling The Drama kon natuurlijk niet ontbreken op de setlist en zowel band als publiek zullen het nummer eeuwig koesteren.

Opgeven stond niet in het woordenboek van de band, dus bleven ze doen waar ze goed in waren en dat was stomende optredens spelen. Waar Live begin jaren negentig een platencontract kreeg op basis van de shows, wisten ze 'Throwing Copper' toch nog in de spotlights te spelen. Shows in het voorprogramma van Peter Gabriel en op Woodstock 1994 hadden een cruciaal aandeel in het latere succes, de reputatie en de nalatenschap van Live. Bands, die een song als Lightning Crashes maken, zijn al niet dik gezaaid, maar acts, die er een even sterke live versie van kunnen spelen, verdienen zeker een vermelding in de muzikale geschiedenisboeken. 

Het moge duidelijk zijn: 'Throwing Copper' is ontegensprekelijk het beste wat Live ooit in de studio maakte. Dat het grote publiek hier aanvankelijk geen oren naar had, deed het latere succes ongetwijfeld zoeter smaken dan de heren ooit durfden dromen. Wat ons betreft, mag elke beginnende band dan ook een voorbeeld nemen aan de werkethiek van Kowalczyk en co: "Zwijgen en spelen".  Alleen al daarom moet dit album absoluut in uw platenkast staan.

Volgende week blikken we terug op 'Worst Case Scenario' van dEUS.