#DavidSylvian - David Sylvian - Silver Moon (1986)

Deze week leggen we de focus op één van de meest enigmatische muzikale personages die, wars van platenfirma, publiek of "de markt" de eigengereide weg blijft volgen. (Op fluistertoon:) Dames en heren, uw aandacht voor David Alan Batt, (° 23 February 1958), ook wel gekend als David Sylvian.

Een persoonlijk favorietje van 'Gone To Earth', maar vraag het ons morgen nog eens en de kans is reëel dat het een andere zal zijn. De derde lp, na de vingeroefening 'Alchemy', die hij niet als de echte tweede beschouwde, de eeuwige wijfelaar.

Een dubbelaar met een gewone schijf en één met enkel instrumentals, waarmee zijn platenfirma niet gelukkig was, waardoor ze enkel betaalden voor de gewone schijf, de vrekken. Maar Sylvian was niet te vermurwen en hij financierde de instrumentale schijf dan maar helemaal zelf. Opgenomen met producer Steve Nye in de Manor Studio in Oxfordshire met de hulp van gitaarwizzards Robert Fripp en Bill Nelson (allebei ook zeer aanwezig op Silver Moon), maar ook broerlief Steve Janssen en dat andere Japanmaatje Richard Barbieri.

Op 'Gone to Earth' refereert hij nog vaker dan anders naar artiesten, schrijvers en denkers die hem beïnvloedden. Meer nog: hij gebruikte soundbytes met de stem van referenties zoals wetenschapper J.G. Bennett, schrijver Robert Graves of kunstenaar Joseph Beuys.

De pers durfde toendertijd ook al eens lovender te zijn dan ze al gewoon waren geweest voor Sylvian. Chris Roberts in Sounds: "It's the perfect realisation of artist converting image to mood, subverting fantasy to super-reality. Delicate, but with the strength of legions, it's an Eighties masterpiece and conceivably his finest approximation of distilled beauty ever. ['Gone to Earth'] is almost as breathtaking as it is life giving".

Mooie afsluiter des wekes.