daRedactie Top 25 van 2018

Eindejaar 2018

U werd de laatste weken om de oren geslagen met "best-of-lijstjes", maar de enige lijst die er echt toe doet, is deze. Democratisch samengesteld uit de stemmen van onze redacteurs waarbij iedereen evenveel gewicht in de schaal wierp. En dit is het verdict.

25. Car Seat Headrest – 'Twin Fantasy (Face to Face)'

Met een poetsdoek en wat koperpoets kom je al een heel eind blijkbaar, in de top 25 van albums bijvoorbeeld. Will Toledo poetste zijn album uit 2011 op en maakte eindelijk de plaat die hij toen wou maken. Ook wij konden het appreciëren.

24. Elvis Costello & The Imposters – ‘Look Now’

De man met de scherpe pen en de zilveren stem dook voor het eerst in tien jaar tijd nog eens in de studio met zijn Imposters en kwam er uit met een album zoals hij ze alleen kan maken. Welcome back, Elvis.

23. Haley Heynderickx - 'I Need to Start A Garden'

Een meisje met een gitaar. Yeah, right, daar plaveien ze de straten richting The Voice mee. En toch… de vorige keer dat er zo eentje dezelfde gevoelens naar boven bracht, was het 1985. Toen bracht Suzanne Vega haar debuutplaat uit.

22. Father John Misty – 'God’s Favourite Customer'

Josh Tillman liet voor een keer droefenis overheersen op sarcasme en dat pakte goed uit. Hopelijk verblijdt deze stek in ons overzicht hem weer een beetje.

21. Arctic Monkeys – 'Tranquility Base Hotel + Casino'

Bowie is dood, maar reïncarneerde in een robot die heel veel weg heeft van Alex Turner. Die stuurde het ruimteschip van Arctic Monkeys weg van planeet Gitaar. We blijven ze graag zien.

20. The National – 'Boxer (Live in Brussels)'

De enige liveplaat in het rijtje komt van The National. De band speelde zijn album ‘The Boxer’ uit 2007 als goedmakertje voor de afgelaste shows in Bozar. Het is allemaal vergeven, Matt!

19. Yob – ‘Our Raw Heart’

Mike Scheidt was bijna wijlen in 2017, maar keerde terug met een plaat die hier heel wat monden liet openvallen. Yob bewandelde onbetreden doompaden op deze plaat en nam ons mee aan het handje.

18. Interpol - ‘Marauder’

Ook Interpol bewandelde nieuwe paden op zijn zesde album en boy, was dat nodig! We hadden Banks en zijn bende eigenlijk niet meer in staat geacht om nog een plaat als deze af te leveren. Meer van dit in de toekomst.

17. Crayon Sun – 'Crayon Sun'

Het Creature With The Atom Brain is dood, maar niet getreurd. Aan de einder kwam de Crayon Sun op en daarachter zat Aldo Struyf samen met Dave Reniers om een plaat te maken die nog nooit eerder werd gemaakt.

16. Low – ‘Double Negative’

Vernieuwen loont. Dat bewees ook de slowcorelegende Low. Na vijfentwintig jaar ging de band van minimalistisch naar moleculair en dat bracht hen tot op plaats zestien van dit overzicht.

15. Richard Thompson – ’13 Rivers’

Pensioengerechtigd, maar op het top van zijn kunnen, dat is Richard Thompson. Zo bewees hij op zijn vierentwintigste (!) studioalbum, maar ook live. Benieuwd waar al die andere artiesten uit deze lijst zullen staan na zoveel jaren dienst.

14. Beach House – ‘7’

Toch ook al aan album nummer zeven beland, Victoria Legrand en Alex Scally, en ook deze keer de verwachtingen ingelost. Meer moet dat niet zijn voor een hoge notering in dit lijstje.

13. Courtney Barnett – ‘Tell Me How You Really Feel’

Zelf voelde deze tegenvoeter zich duidelijk boos op haar tweede plaat, maar wij werden er duidelijk goed gezind van. En hoe voel je je op stek dertien, Courtney?

12. Mitski – 'Be the Cowboy'

Mitski maakte zoals steeds vreemde bokkensprongen op dit album dat we vergeleken met een ritje op een rodeostier. Kort, pijnlijk, maar - als je lang genoeg bleef zitten - ook uiterst veel voldoening schenkend.

11. Kurt Vile – 'Bottle It In'

“Minder slacker en meer pop”, schreef onze man niet bijster enthousiast over deze aangename zomerplaat van Kurt Vile. Kan allemaal wel zijn, maar hij staat toch maar mooi bijna in de top tien van dit jaar.

10. Marble Sounds – 'The Advice To Travel Light'

Ze blijven het gewoon doen, Pieter Van Dessel en zijn kompanen van Marble Sounds. En dat loont. Want plaat nummer vier zit gewoon in de top tien van dit lijstje. Zelfde stijl? Zeker, maar blijkbaar mocht dat ook in 2018.

9. The Bony King Of Nowhere - ‘Silent Days’

Instant-hits moet je van The Bony King Of Nowhere niet verwachten. Maar geef dit plaatje wat tijd en het laat je niet meer los. Dat is een kwaliteit, die niet velen gegeven is. En dat wordt dan beloond met plaats nummer negen.

8. Kamasi Washington – ‘Heaven and Earth’

De nieuwe reus van de jazz, en niet alleen figuurlijk. En hij blijft dat ook maar doen. Met deze plaat probeert hij het genre nog verder open te breken. Zoals alleen hij dat kan. En dat wordt dan beloond. Zoals je kan merken.

7. Shame – 'Songs Of Praise'

Waarschijnlijk de oudste plaat in dit lijstje, want ze dateert al van januari 2018, maar we zijn ze duidelijk niet vergeten. Niet moeilijk, want geen enkele song op deze plaat is minder dan uitstekend. “Songs of praise” zijn dan ook op hun plaats.

6. Mount Eerie – ‘Now Only’

Hoe lang de rouwperiode van Phil Elverum over zijn overleden echtgenote nog zal duren, valt niet te voorspellen. Ze is alleszins al goed voor twee diepsnijdende platen. Goed voor ons, maar we wensen de man toch welgemeend een gelukkiger jaar toe.

5. Jon Hopkins - ‘Singularity’

4. Marianne Faithfull - 'Negative Capability'

Samen met Richard Thompson de ouderdomsdeken uit deze lijst. Maar hier desondanks volledig op haar plaats. En ze voelde zich niet te min om hulp te vragen. Als je dan de groten der aarde inschakelt, dan krijg je een meesterwerk.

3. Nils Frahm - ‘All Melody’

“Of ‘All Melody’ de plaat is geworden die hij in zijn hoofd had, komen we waarschijnlijk nooit echt te weten. Maar dat het een meesterwerk is, moge duidelijk zijn. Nils Frahm is gewoon één van de grootste muzikale genieën van deze tijd is.” (gd)

2. Whispering Sons - 'Image'

“Van sommige Rock Rally-winnaars hoor je achteraf nog amper iets en ze verdwijnen even gauw als ze gekomen zijn. Dat het Whispering Sons anders zal vergaan, daar zijn we vrij gerust in. Dit overrompelende debuut is alvast de eerste proeve van hun kunnen. Album van het jaar.” (Jv)

 

1. Idles – ‘Joy as an Act of Resistance’

“De rauwe oprechtheid en de groene lach van IDLES maakt van ‘Joy As An Act Of Resistance’ de beste punkplaat in tijden. Het is een schop onder de kont van de zogenaamde anti-establishmentpopulisten die de (terechte) woede van de misbedeelden voor hun eigen profijt willen misbruiken. Met andere woorden: dit is de plaat die de wereld nodig heeft.” (MA)

 

(PVG en MA)