Daft Punk - 'Random Access Memories' (sneak preview)

Achtergrond

Als u ondertussen nog steeds niet weet dat er een nieuw Daft Punk-album aankomt, dan zegt “social media” u waarschijnlijk ook niet veel. We zijn de afgelopen maanden bestookt met filmpjes, die de nieuwe plaat aankondigen en meteen ook een tipje van de sluier oplichtten door de gastmuzikanten hun zeg te laten doen. Goede oplossing als je twee niet praatvaardige robots moet promoten. Maar is het sop de hype wel waard? Wij gingen naar de sneak preview.

Een kleine meute journalisten troept samen in een studio in Schaarbeek om daar een eerste oor te luister te leggen. Allemaal getrainde oren, die een uur en een kwartier lang, want dat is ongeveer de duur van het hele album, kritisch de nog verse noten zullen proeven. Veel wordt er niet gezegd, behalve hier en daar een giechel. De twee Fransmannen hebben dan ook gevoel voor humor. En dat steken ze niet weg op ‘Random Access Memories’.

Soms zijn de knipogen overduidelijk. Hoe Giorgio Moroder zichzelf aankondigt op een dreunende discobeat bijvoorbeeld. Of hoe in Touch een musical met bijhorend kinderkoor ontaardt in een intergalactisch feestje. En hoe het dramagehalte in Beyond zichzelf overstijgt met allerlei soundtrackelementen. Maar met humor alleen maak je geen plaat natuurlijk.

De jaren tachtig zijn heel de plaat lang dichtbij. Inclusief met aluminium verpakte gitaren en sci-fi synths. Zo horen we her en der de toenmalige elektrofunk en Italodisco de kop opsteken. Dat kon toen ook al heel cheesy klinken, maar hier hadden we niet meteen het gevoel dat er genoeg over de schreef werd gegaan. Daardoor komen Instant Crush (met Julian Casablancas van The Strokes) en Fragments Of Time heel erg op de helling te staan. Het bleef naar ons gevoel een beetje braaf.

Dat Get Lucky een fantastische zomerhit wordt heeft u ondertussen ook wel begrepen. Wij vragen ons ondertussen af wat de opvolger zal worden van die single. Get Lucky heeft een paar kleine broertjes op de plaat staan die misschien kunnen dienst doen, maar die spijtig genoeg niet even hard op de kuiten werken. Lose Yourself To Dance, met eveneens Pharell Williams en Nile Rodgers, en Give Life Back To Music (hey, is dat Nile Rodgers?) spelen te veel in elkaars kaart.

Doin’ It Right zadelt Panda Bear van Animal Collective op met een van de diepste beats, die we dit jaar al te horen kregen. En hell yeah, dat beukt er lekker op los. Opbouwend als een postrockband op speed sluit Contact de plaat met veel grandeur af.

‘Random Access Memory’ is wederom voorzien van een tot in de puntjes verzorgde productie, maar ons klinkt het vaak allemaal te clean. We horen veel toffe ideeën en invalshoeken, maar  het geheel lijkt op het eerste gehoor wat ziel te missen. Niet dat we dat robots kwalijk kunnen nemen natuurlijk.

Luister en oordeel vooral zelf een keer. Vanaf 20 mei ligt 'Random Access Memory' in de winkel.