Daan - 'Total - The Lost Album, The Thief, Sidekicks'

Achtergrond

Kerst komt eraan en dus komt de ene heruitgave na de andere eraan, de ene al mooier verpakt dan de andere. Eén van de interessantere is ‘Total’ van Daan. De naam is niet gelogen, want naast alle platen van Daan zitten er ook drie schijfjes bij met nooit eerder uitgegeven materiaal.

De meeste herkenningsmomenten staan er op het ironisch getitelde ‘The Thief’, een verzameling covers. Fuzzy is ondertussen min of meer een vaste waarde in een show van Daan, Flower Of Shangai stond op de laatste plaat van Bobbejaan Schoepen uit 2008, diens De Lichtjes Van De Schelde zong Daan op Bobbejaans begrafenis (2010), Marie-Jeanne van Joe Dassin en zijn wondermooie versie van Dylans Is Your Love In Vain bracht hij nog tijdens zijn recente soloshows in de Botanique. A Man Needs A Maid van Neil Young tenslotte stond op ‘Concert’ (2011). 

Maar ‘The Thief’ is ook om een andere reden interessant, want een coverplaat verraadt ook waar de artiest in kwestie zelf van houdt of door geïnspireerd is. Het lijkt ons dan ook geen toeval, Icon in gedachten, dat hij ook Johnny Cash (I Walk The Line) covert en ook Wandering Star van Lee Marvin en The Velvet Underground (I’m Waiting For The Man) passen hem als gegoten.

Eén van de interessantere of op zijn minst meer verrassende covers hier is Somebody Put Something In My Drink van The Ramones dat, doordat het een paar tempo’s naar beneden gehaald is plots een veel groter gevoel van dreiging uitstraalt.

Ten tweede: ‘Sidekicks’. Een verzameling van rariteiten, gastbijdragen of b-kantjes. Zo vinden we hier de gesproken en de klassieke versie van Housewife terug of Brûleur De Ponts, de alternatieve versie van Bridge Burner of Le Jouer, de Franse versie van The Player. Ook de gastbijdragen die Daan doorheen de jaren leverde worden niet vergeten, zoals toen hij zijn stem leende aan Louder Than Silence van Male Or Female dat eigenlijk gewoon Front 242 bleek te zijn. Een gastbijdrage van Daan was er vorig jaar ook bij Buscemi op diens La Chatte.

‘The Lost Album’ is dan weer volledig nieuw, tenminste voor ons, want het is een plaat die vol staat met een aantal nummers dat ten tijde van de opnames van het debuut ‘Bridge Burner’ is blijven liggen en nooit naar behoren is afgewerkt. Er had nochtans een extra mooie plaat in gezeten. Een spannende plaat vooral, waarin Daan referenties oproept uit de dancemuziek om er dan vervolgens zijn eigen ding mee te doen. Zo lijkt Hypnotized te beginnen als Heavy Cross van Gossip om dan een heel andere richting uit te slaan. In Jazz Singer is het experiment troef en neigt Daan zelfs naar The Prodigy waar Smile en L Dopa eerder een sexy versie zijn van iets vroeg van Chemical Brothers.

Enerzijds begrijpen we waarom ‘The Lost Album’ is blijven liggen, want er zit geen lijn in. Het gaat de toer van de soul op in The Other Side het wordt wel heel jazzy in 1st Of July, maar The Lying Kind met zijn eurodancebeat en het ironische Perfect Couples zouden niet misstaan hebben op ‘The Player’,  de plaat waarop Daan de grenzen van het universum en van het toelaatbare verkende. En laten we eerlijk zijn: de kans is klein dat deze plaat Daan grote (radio)hits zou hebben opgeleverd. Anderzijds is ‘The Lost Album’ verdomd interessant, net door die experimenteerdrang en die veelzijdigheid die erin huist.

Samenvattend kunnen we dus zeggen dat ‘Total’ een – komt ie – totaalbeeld geeft van Daan. Meer dan een best of, meer dan een verzamelbox: ‘Total’ is de solocarrière van Daan in zijn volledigheid. Iets voor onder de kerstboom?