Crossing Border in de weegschaal

Cate Le Bon (Red Eyed Fly)

Ons is deze Welshe schone opgevallen toen ze Gruff Rhys en Boom Bip bij hun Neon Neon-project bijstond. Ze kwam toen (in 2008) trouwens ook met het tweetal mee naar Dour en palmde ons met haar zoete stem helemaal in. Intussen heeft ze niet stilgezeten. Haar nieuwe album ‘Mug Museum’ verschijnt trouwens deze maand. Eerste single I Think I Knew geeft u meteen al een indicatie van waar u de muziek moet situeren. Zekreeg daarvoor trouwens de hulp van Mike Hadreas, u misschien beter bekend onder zijn pseudoniem Perfume Genius. Songs, die het onderste uit de emotionele kan halen, en de bijhorende muziek is dus wat u ook in de Arenbergschouwburg mag verwachten.
 

Swim Deep (Club De Ville)

U bent hip en u hield al van Bastille nog voor ze bekend werden, maar het mag af en toe ook wat dromeriger? In dat geval verwachten we u bij Swim Deep. Deze Britse band debuteerde dit jaar supersterk met hun album ‘Where The Heaven Are We’ dat ze opnamen in ons land. Ze trokken daaruit al vier singles, die elk verantwoordelijk waren voor de vele uren zonneschijn in juli, augustus, september en oktober. Deze jongens worden heel snel groot, maar u kan getuige zijn van hun eerste passage hier bij ons. Wie ze zag op Best Kept Secret zal ons zeker niet tegenspreken.

 

RM Hubbert (Continental Upstairs)

Een Schot net als Aidan Saffat die later op de avond speelt. En ook een schot in de roos. Op zijn laatste ep, ‘Breaks And Bone’, doet zijn gitaarspel ons steeds weer aan Ry Cooder denken. Om maar te zeggen dat de man een stukje kan spelen. En soms zingt hij er ook nog bij. In dat sappige taaltje, waar wij aan verslingerd zijn. Zoals in dit Dec 11. Wie zijn muziek dus graag akoestisch heeft en al eens wil meegesleept worden door een liedje, begeve zich dus naar de Arenberg in de juiste zaal. Kale, pure schoonheid zal uw deel zijn.


 

Radical Face (Club De Ville)

Ben Cooper, ook actief in o.a. Electric Basement, is dit jaar over half weg met zijn triptiek ‘Family Tree’. Onder het pseudoniem Radical Face bracht hij het eerste deel ‘The Roots’ uit in 2011 en op 1 november kwam hij met ‘The Branches’. ‘The Relatives’ zal later volgen. Wilt u dus aanpikken bij deze familiekroniek (over een fictieve familie), dan mag u dit optreden niet missen. En ja, dit is singer-songwriterstuff van de bovenste plank: beetje gitaar, beetje piano, hier en daar een drumslag maar ook een streepje elektronica. Wie niet overtuigd is door deze reclameboodschap kan terecht op YouTube voor het gehele album.

Caveman (Club De Ville)

De leden van Caveman verdienden allemaal hun sporen in andere bands. Bands die aan deze kant van de oceaan grotendeels onder de radar opereerden. Maar met Caveman zien ze het groter. Hun indiefolkrock springt niet meteen uit de band, maar gaat wel prat op de ervaring die de leden opdeden. Neem nu In The City, dat de schaduw van The Shins op zich voelt, maar zich door de uitgesproken toetsen toch van die band onderscheidt. Ook Over My Head draagt dezelfde kenmerken. Vakmanschap, dat het verdient om gezien te worden.

 

John Grant  (La Zona Rosa)

De man die in 2010 het bekroonde, semi-akoestische  ‘The Queen Of Denmark’ maakte , zette eerder dit jaar iedereen op het verkeerde been door het veel elektronischere ‘Pale Green Ghosts’ uit te brengen. Veel fans haakten onterecht af, want ook dit was een doorwrochte, persoonlijke plaat van een artiest die ondanks zijn hiv-besmetting wil blijven evolueren. We zagen hem al in april, maar we zullen ondanks de concurrentie van Caveman weer present tekenen, want muziek is emotie en daarvoor tekent deze naar IJsland uitgeweken Amerikaan zeker, ook al zal er ook weer plaats zijn voor (zwarte) humor. Stream ‘Pale Green Ghosts’ hier.
 

These New Puritans (La Zona Rosa)

Op ‘Hidden’ was het wapengekletter. Des te meer ingetogen was ‘Field Of Reeds’. Voor de shows voor de vorige plaat droeg frontman Jack Barrett een maliënkolder, benieuwd wat dat dan deze keer moet geven. Maar dat het ongewoon wordt, daar kan je prat op gaan. Al van bij hun debuut weten de broertjes Barrett ons te verrassen. En dat zal ook nu weer gebeuren. Daar durven wij alvast vergif op nemen. Wij zetten ons alvast schrap voor het offensief dat These New Puritans in Antwerpen gaan inzetten. Ook al lijkt dat nu weer een heel andere kant dan verwacht uit te zullen gaan.
 

Savages (Club De Ville)

Wat kunnen we meer wensen dan onze zondagavond af te sluiten met vier geëmancipeerde vrouwen die van aanpakken weten? Savages is een nog jonge band, maar hun album ‘Silence Yourself’ en vooral hun live-optredens maakten indruk. Dat ze hun sound expliciet stoelden op grote voorbeelden als Joy Division en Siouxsie And The Banshees schrikt ons zeker niet af. Als jongeling maakten we de Donkere Eighties bewust mee en wat is er heerlijker dan op frisse wijze jezelf nog eens onder te dompelen in nostalgie? Ook ‘Silence Yourself’ is volledig te streamen en wel hier.