Crossing Border

Achtergrond

De eerste editie van Crossing Border is hopeloos uitverkocht, dus voor wie nog geen ticket heeft kunnen bemachtigen is het ondertussen te laat. De Nederlandse organisatoren zijn er al op voorhand in geslaagd om de jaren oude Belgische tegenhanger 'De Nachten' de loef af te steken en er wordt nu al luidop aan een volgende editie gedacht.

Crossing Border



Maar laat ons niet op de feiten vooruit lopen. Komende zondag vindt de eerste editie plaats in de Antwerpse Arenbergschouwburg. Dit op vier verschillende podia,  over een tijdspanne van meer dan acht uur. Om u een beetje voor te bereiden op wat te zien valt hebben wij het programma onder de loep genomen en alvast enkele blikvangers op een rijtje gezet.

Om vier uur staat u al meteen voor de verscheurende keuze tussen Mumford & Sons, Wild Beasts of Anni Rossi. Als trouwe lezer van dit muziekmagazine weet u dat wij de folk van Mumford & Sons ruimschoots waarderen, maar wij zijn minstens even benieuwd naar de live prestatie van Wild Beasts. Een groep uit de UK die met haar tweede plaat niets dan lovende recensies oogstte.

In geval van vroegtijdige verveling rept u zich naar La Zona Rosa. Waaraan die zaal haar naam aan te danken heeft zal hopelijk terplekke duidelijk worden. Zeker is dat daar nog minstens een half uur van het concert van The Low Anthem mee te pikken valt en in zijn recensie liet onze redacteur namen als Fleet Foxes en Tom Waits vallen. Dat belooft.

De brainstormsessie rond de naamgeving van de zalen is vast onder hallucinogene middelen verlopen, want de rode zaal krijgt de naam Red Eyed Fly mee. In die hal kunt u om 17.15u een authentiek staaltje "crossing border" meemaken. Muziekjournalist Paul Morley komt er anekdotes vertellen bij foto's die rockfotograaf Kevin Cummins heeft genomen. Beide heren zaten tot aan hun nek in de Manchester scene en hebben dus groepen als Joy Division en de Manic Street Preachers van nabij meegemaakt. Als we niet wijs geraken uit het Mancunian accent dat zij ongetwijfeld zullen hanteren concentreren we ons gewoon op de foto's en op het bedje van achtergrondmuziek dat verzorgd wordt door Graham Massey van 808 State.

Als u te lui bent om op te staan kunt u in uw pluchen zetel blijven pitten tot het concert van The Antlers begint (18.30u) maar weet dan wel dat u een stuk Patrick Watson met zijn Wooden Arms mist. Ooit door een oud, wijs daMusic man omschreven als een reis naar de maan in een zelfgebouwde raket.

Nog altijd in de strijd voor de titel Belgisch debuut van het jaar is The Bony King Of Nowhere. Wie hem nog niet live aan het werk heeft gezien krijgt daartoe de kans om 19u45 in de Continental Upstairs zaal - wat wij "boven" noemen. Als alternatief bieden wij u Steve Earle aan, een country legende die samen met zijn zesde vrouw (niemand dubbel tellen!) en zijn eerste zoon een tribuut aan Townes van Zandt komt voorstellen.

Voor de reünie van Pavement moet u nog kaarsjes branden tot Chokri zijn contracten heeft getekend. Frontman Stephen Malkmus kunt u al aanschouwen om 21.00u in de Continental Upstairs room - boven dus. Hij brengt u een "eenmalig solo-optreden met spoken word en muziek". Dat klinkt als tussen twee optredens met The Jicks door snel wat poen komen scheppen, maar het is en blijft Stephen Malkmus natuurlijk.

Tegen 22.00u wordt een monsterfile verwacht voor de poorten van La Zona Rosa want daar speelt Monsters Of Folk. Deze supergroep bestaande uit leden van Bright Eyes en My Morning Jacket en met niemand minder dan M. Ward in de rangen is voor menig muziekliefhebber hét verwachten hoogtepunt van deze eerste Crossing Border. Met amper één plaat op hun conto kregen ze al een slot van meer dan twee uur toebedeeld. We hebben er het volste vertrouwen in dat dit geen minuut teveel zal zijn.

Wie daarna nog een curiositeit wil meemaken kan zich nog op de tast binnen wringen in de LPG Blinded Show, een optreden dat volledig in het donker doorgaat. De ideale gelegenheid om op een stil moment onze goed ingestudeerde hysterische gil te uiten en die vervelende Hollander eens hard in het gezicht te meppen.

Als alles goed gaat vindt u ons daarna op de dansvloer in de Dirty Dog Room dansend op deuntjes van DJ Carlo Andriani & Graham Massey. In het ander geval brengt u ons vast een bezoekje aan het dichtstbijzijnde hospitaal. Pitloze witte druiven als cadeautje worden zeer geapprecieerd.

18 november 2009
Kristof Van Landschoot