Crossing Border 2012: de flinterdunne grens (1)
Achtergrond
Zwarte jeans? Check! Combat boots? Check! Zaklamp? Check! We waren klaar om te speuren naar sporen van literatuur in de programmatie van Crossing Border. Niet bij de auteurs, die op de affiche staan natuurlijk. Als muzieksite richtten wij onze knijpkat op muzikanten al is bij deze editie de grens tussen muziek en literatuur soms heel dun. Na een nachtelijke strooptocht is dit onze buit.
I Am Kloot is zo’n band waar iedereen wel al eens van gehoord heeft, maar die in haar meer dan tienjarig bestaan nog nooit echt potten brak. Dat zou wel eens kunnen veranderen met het zesde album van dit viertal dat ‘Let It All In’ zal heten en volgend jaar uitkomt.
Hold Back the Night, is alvast een sublieme single en uit de vorige platen weten we dat John Bramwell een uitstekend songschrijver is die zich graag laat inspireren door Harold Pinter en graag een eigen dramatische wereld oproep.
Met de hulp van Elbow-leden Guy Harvey, Craig Potter en een plaatsje op de timetable van Crossing Border hengelen zij naar uw verdiende aandacht.
Dat doet ook Rebekka Karijord. Zij schreef op haar tweeëntwintigste een toneelstuk aan de hand van de songteksten van haar vader. Als dertienjarige vond ze zijn tekstboek op de zolder van het huis waar ze met haar moeder woonde nadat haar vader al tien jaar eerder weggetrokken was.
Ondertussen is ze zesendertig en haar vierde album ‘We Become Ourselves’ nam ze in iets meer dan een week live op. Daarop klinkt ze als Freya, de Noorse godin van liefde, vruchtbaarheid en schoonheid.
We blijven in Scandinavisch vrouwelijk gezelschap met het duo First Aid Kit. Met hun Zweedse variant van americana wisten ze ons dermate te ontroeren dat we na het horen van The Lion’s Roar meer nodig hadden dan wat EHBO.
Op dat album, waarvoor ze o.a. inspiratie zochten bij dichter Francis Russell O'Hara, zitten hun gespierde vocalen mooi vooraan in de mix. We zijn benieuwd of ze ons ook live omver zullen blazen. Minstens tot dan zijn ze onze hedendaagse June Carter en Emmylou Harris.
Het is verleidelijk om nu ook nog reclame te maken voor Maggie Björklund, maar we richten onze blik eerder naar een Amerikaanse schone:
Het New Yorkse ex-model Hannah Cohen - geen familie van - heeft geen literaire ambities, maar heeft wel een boek uit. Ze schiet in haar vrije tijd immers plaatjes en dat resulteerde in ‘Fotografias. Brasil’, een fotoboek.
Muzikaal is Cohen iets voor liefhebbers van Feist en Carla Bruni (ook al een ex-model). Haar album ‘Child Bride’ kreeg positieve recensies en dat was voordat de critici in haar groene ogen verdronken of zwijmelden bij haar lange benen. Nee, deze meid wist zich slim te omringen door ervaren muzikanten en dat hoor je.
Onze Crossing Border wordt afgesloten door oudgediende Andrew Bird. Net als I Am Kloot blijft deze multi-instrumentalist wat verborgen voor het grote publiek, maar zijn laatste plaat ‘Break It Yourself’ wordt wel zijn meest toegankelijke genoemd.
De man staat wat betreft tekstschrijven al jaren aan de top. Hij gebruikt ongewone woorden en zinsneden en laat tekst en klank met elkaar spelen als dartele jonge veulens. Zijn plaatsje helemaal bovenaan de affiche van Crossing Border heeft hij dan ook terecht verdiend, want dit blijft toch wel de ontmoetingsplaats van literatuur en muziek.