Couleur Café 2011: Tien goede redenen om niet naar een Rode Kruis-post te vluchten (vrijdag + zaterdag)

Achtergrond

Dit weekend is de Brusselse Tour & Taxis site weer drie dagen lang het decor voor Couleur Café. Dat is niet bepaald zo'n festival waarbij de bezoekers sloten bier drinken en tegen het laatste optreden van de dag de waterpaspositie aannemen. Maar het is er doorgaans wel erg heet, de cocktails zijn onweerstaanbaar lekker en de verpleegsters die er werken, lijken wel geselecteerd om hun babe-gehalte. De kans dat je daar in een Rode Kruis post belandt, is dan ook niet onbestaande. Je rent er evenwel beter niet heen tijdens deze tien shows.

Couleur Café 2011: Tien goede redenen om niet naar een Rode Kruis-post te vluchten (vrijdag + zaterdag)



VRIJDAG

Dit voorjaar tipten wij BRZZVLL al voor Couleur Café in onze Exit Poll, en zie: op vrijdag mag het Antwerpse funkcollectief om 17 uur de Fiestatent openen. De zeven heren laten zich hiervoor bijstaan door de Gentse hiphopchick Gloria en dat is een "vree wijze" beslissing, als je het ons vraagt. Deze rasentertainer kan immers voor die extra punch zorgen die het ensemble live wat mankeert. Dit is trouwens een van de acht "Wanted!"-acts die dit jaar op Couleur Café staan, de noemer waaronder het festival nu al een aantal jaar talent van eigen bodem boekt.

Drie uur later krijgen we nog meer Belgische funk te zien met Selah Sue - twee jaar geleden nog "Wanted!", vorig jaar in de Fiestatent en nu op de Titan main stage - al verkiezen wij op datzelfde moment toch weer die Fiesta tent. Dan komt de Nederlandse reggaester Ziggi Recado daar immers zijn gloednieuwe tweede album voorstellen. En wat we daarvan nu al op YouTube vonden, belooft alvast veel goeds. Voorheen trad de zanger trouwens gewoon op als Ziggi, maar velen gingen hem zo verwarren met Ziggy Marley. Bobs oudste zoon sluit vrijdag de Titan af en ook hij brengt een kakelverse cd mee. Hoezo, verwarrend?

Die openingsdag biedt doorgaans ook wat fraais voor de hiphopfans, en dat is dit jaar niet anders. Boekte de organisatie vorig jaar nog het Franse rapduo Suprême NTM, dan krijgen we dit jaar hun landgenoten van IAM te zien (I Am from Mars, waarbij die Mars dan een metafoor is voor Marseille). Op de Couleur Café-website staat te lezen dat deze vijfkoppige formatie het Brusselse festival uitkoos om haar eenentwintigste (!) verjaardag te vieren, en daar willen wij uiteraard graag bij zijn. IAM werkte overigens al samen met zwaargewichten als Method Man en Redman. En het zal wel niet geheel toevallig zijn dat die diezelfde avond ook ergens op Tour & Taxis zullen rondlopen. Krijgen we dit jaar al vuurwerk op vrijdag te zien?

ZATERDAG

Nog meer Franse helden op zaterdag met Daddy Morry en Big Red van Raggasonic. Sinds 1990 maken zij de Parijse undergroundscène onveilig met hun raggaflows, maar acht jaar later viel dit duo jammer genoeg uiteen. Na succesvolle solocarrières kwamen Morry en Red vorig jaar weer samen voor enkele live-optredens en dat smaakte duidelijk naar meer. Hier staan ze wel nogal vroeg geprogrammeerd (Titan, 18 uur); terwijl dit voor ons de headliners van die tweede dag zijn...

Ho maar, Sergent Garcia en DJ Shadow mogen er toch ook wezen? Sure thing, maar die moeten we hier natuurlijk niet meer voorstellen. Minder bekend is SOJA, ofte Soldiers Of Jah Army. Wij leerden deze Amerikanen vorig jaar kennen als warm-up voor Gentleman in de Vooruit, en sindsdien zijn we hen blijven volgen. Rootsreggae in zijn zuiverste vorm, maar dan verteld vanuit het foute Amerikaanse perspectief. De maatschappijkritiek aan het adres van hun Babylonische staat moet je er bijnemen, maar desalniettemin is dit absoluut de moeite waard.

Na het traditionele zaterdagavondvuurwerk rest ons nog een moeilijke keuze: gaan we voor de reggae van Tiken Jah Fakoly op de main stage, de electropop van Arsenal in de Univers-tent of de zigeunermuziek van Merdan Taplak (live) in de Fiesta? We halen de chauvinist in onszelf naar boven en kiezen voor de tweede optie. Hoewel we het aantal keren dat we Hendrik Willemyns en John Roan al live aan het werk zagen bijna niet meer op twee handen kunnen tellen, stelt dit nog altijd niet teleur. Zeker niet in een tent!

22 juni 2011
Wouter Verheecke