Cosse - The Ground

Onze Buurgluurder kijkt meestal naar onze noorderburen, maar als hij een première krijgt zoals die van de Franse band Cosse, kijkt hij graag de andere kant op.

Cosse brengt over een paar weken, op 12 juni zijn debuut-ep ‘Nothing Belongs To Anyting’ uit, een schijfje vol heerlijke postrock en noise die als een dreigende donderwolk je woonkamer binnendrijft van zodra je op “play” drukt.

Vandaag mogen wij de clip voor de afsluiter van dat aankomende debuut delen. The Ground is als song al onheilspellend, maar de clip doet daar nog een vette schep bovenop. Bands als Girl Band, Slint en Sonic Youth liggen voor de hand als vergelijkingspunten, maar de band heeft – ondanks de vage beelden – een eigen smoel.  

Dat The Ground het laatste nummer van de plaat is en ook vaak het afsluitende nummer van live shows, is geen toeval. Het lijkt alsof de band alles tot op de grond afbreekt, alsof ze een paar laatste stuiptrekkingen doen, tussen meer hypnotiserende lappen muziek door. Het is als een afsluitend ritueel dat je meesleept en zeker niet onberoerd laat.

Over de clip heeft de band veel te zeggen, maar je kan die natuurlijk ook skippen en meteen als een van de eersten de zes minuten durende thriller bekijken:

“The music video was shot with a 360 camera, full DIY. So we didn't need a team or a cameraman at all times. It's a medium that hasn't been that much used so far, so it was really cool to experiment and to explore the different possibilities. For instance the ability to make a sphere out of the image inspired us to write the script. The main character ends up swallowed by a pipe or stuck into this sphere. We're losing a bit the notion of the horizon, what is up and down, all of that was really good matter to build a story and play with situations. The clip is a nightmare you don't wake up from, the character is chased by an elusive threat. Spaces, faces, are changing around him but the feeling stay the same. An endless fleeing that has no way out. We didn't want the story to take too much room, but to focus more on what this guy is actually living, to disorientate and not really understand what's going on and put the accent on the ambiances, the bizarre and the graphic textures. Also, the song has some very hypnotic phases, so abstract pictures matched really well on it. In post, we decided to superimpose images with different colors. So the character is doubled. This makes him blurred and unstable as everything around him.”